rokni við, at tað er skeivt. Hann hevur bert gjørt sum hann var biðin: far eftir øllum toskinum og ger sum best. Undarligar mannagongdir undir samráðingunum tykjast at stuðla hugsanina um, at her var alt
á hesum, og við fyriliti til landskassan. Tvs. at tað skal vera vandi fyri, at um landsstýrið onki ger, so fer skipið um eina tvingsilssølu, og landskassin missir pening.” Brot úr viðmerkingunum til §2
ein ‘góð søga’. Tað at málið hevur havt so stóran týdning fyri meg persónliga og tað, eg fáist við, ger, at eg sjálvur ynski at málið verður tikið við í fjølmiðlasendingum. Tað er meiri og minni byrjanin
lógvatak og byrja samrøðuna meðan vit leita eftir onkrum stað at seta okkum. Hetta, at hitta føroyingar, ger tað nógvar ferðir lættari at fella til í danska høvuðsstaðnum, heldur Atli Danielsen, sum lesur og
longri og eisini avskrivi tann kristna gudin. Um ein leggur høvdið í blot.... hvat er tað so, sum ger, at tann kristni gudurin trívist so væl í Føroyum? Ein partur er uttan iva, at børn vaksa upp í einum
at hann ongantíð gerst fullførur aftur. - Hóast eg ikki eri aktivur á sjónum í løtuni, og armurin ger, at møguleikarnir eru avmarkaðir, gangi eg ikki við tómum hondum. Eg havi hús at taka mær av, og eg
Guds orð, sum sigur okkum, at tað er eitt lív aftaná hetta lívið. Í Amos 4.kap., 12. vers stendur: “Ger teg til reiðar at møta Gudi tínum.” Ein áheitan til okkum øll. Eg vil vegna mína heimbygd Kvívík bera
meðan OD-prátið gongur lívligt fyri seg herinni. Eg vil tó ikki júst siga, at føroyski OD-bólkurin ger nakað serligt um seg í løtuni, tí vit allar hava verið tíðliga uppi í morgun fyri at náa bussin til
ein kristnan barnalærdóm. Eg ímyndi mær, at í Føroyum er eitt felags grundarlag, ein samtykt, sum ger, at tú skalt ikki aftur til røturnar, hvørja ferð tú tekur eitt evnið upp. Nevni eg Káin og Ábel í
vísa seg at verða ein truppulleiki, sum tann í ævintýrinum um Eldførið, er bert ein onnur søga, ið ger alt stuttligari. Tí hvør kundi vita, at fleiri Vestasbyggningar eru í Århus, so trupult bleiv at finna
