Junction City, sum helst ikki hevur verið stórt meira enn ein bygd um tað mundið, ein ómetaliga hátt vird og avhildin miðdepil hjá tí reiðiliga stóra skandinaviska niðursetubólkinum har um leiðir. Arnold
velja at liva í Føroyum – nemliga, at virka soleiðis, at tey skapandi og útinnandi listafólkini verða vird sum ein samfelagsbólkur, ið hevur sama tørv sum onnur í samfelagnum.
Sáttmálin ásetur krøv til samfelagið, sum kunnu geva øllum sama rætt og frælsi at virka, velja og verða vird. Alt frá rættinum til samskifti, atkomumøguleikar, útbúgving, bústað, arbeiði, virkna luttøku í s
brúkbart, og tað setur eisini hesi tingfólk á eitt lægri støði. Men tey eru í veruleika líka nógv verd og vird sum hini valumdømisvaldu. Eg haldi tí, at hesi heldur eiga at verða kallaði javnsbjóðisvald tingfólk
og mentaðu londunum, stund um stund fostrað reystmenni og merkismenn, hvørs nøvn hava verið kend og vird víða hvar. Rasmus var ein av Føroya merkismonnum. Orð yrkjarans: »Skaldagudur legði grið sín mær í
m brotum á mannarættindi. Í dag arbeiðir Amnesty fyri at alheims viðurkendu mannarættindini verða vird og vard. Hugsjónin hjá Amnesty Inter-national er ein heimur, har hvørt einstakt menniskja fær gagn
aftra seg at hava almennar meiningar um tey samkyndu. Meiningar, sum ikki fjala, at hesi verða minni vird enn hinkynd. Hetta var ikki at fara skeivur av: Nú verða samkynd so illa viðfarin, at okkurt má gerast
tað standa púra greitt, at øll menniskju hava sama virði og hava tí brúk fyri og rætt til at vera vird sum menniskju; eingin omanfyri nakran annan. Men hettar merkir ikki, at ein og hvør húðarlitur er
forðingar fyri, at veruligt fólkaræði kann blóma í heiminum. Har hvør tjóð hevur somu rættindi og verður vird sum aðrar. Har hvørt menniskja hevur somu rættindi at skapa sítt egna lív og hevur mest møguliga ávirkan
Tórshavnar kommunu. Í einum demokratiskum samfelag, hava øll rætt til at siga sína meining, verða hoyrd, vird og hugsa og halda tað, sum tey vilja. Hetta er eisini galdandi fyri børnini, og tí er neyðugt at hetta
