hann við velja hann sum formann í nevnd felagsins. Og sum nýggjan stjóra setur nevndin so bara ein annan nevndarlim. Álvaratos, hvat er tað, sum hendir? Er alt avtalað spæl? Eftirhondini kenna vit
tilbúgving, ið neyðug er. Men hetta snýr seg eisini um hjá okkum menniskjum at duga at skilja hvønn annan, duga at lurta og duga at fanga tey signal, ið kunnu vera ábendingar um, at eitthvørt er ávegis
helst Fólkaflokkurin sum tryggjaði Kaj Leo Johannesen løgmanssessin í 2008 – fyri at revsa Jóannes Eidesgaard. Soleiðis kunnu vit rokna við, at Kaj Leo Johannesen heldur fram sum løgmaður, meðan
ið undan lágløntu fakfelagsfólkunum í ólukkumát. Eitt er skattalættin til tey ríku, annað er pensjónsskattingin, sum er framd fyri at fíggja skattalættan til tey ríku – og sum nú
hevur altstóran týdning – ikki minst fyri skúlar og fyri gransking í samtíðarsøgu, sum annars má gerast við at blaða í mikrofilmum á Landsbókasavninum. Verkætlanin hjá Landsbókasavninum
landsstýrissamgongan ætlar at halda lyftið, sum privatiseringslandsstýrið hjá Jóannes Eidesgaard gav í 2007 um, at næsti triðingur í felagnum skal privatiserast. Nú gongur kjakið heldur
landið meira í skatti frá teimum, sum vinna mest. Tann ágóðan áttu kommunurnar á ein ella annan hátt at fingið ágóðan av eisini. Vit kunnu so bara vóna, at samgongan - og andstøðan - nú fáa
Ultimatumið frá Javnaðarflokkinum til løgmann framman undan fíggjarlógarviðgerðini var annaðhvørt »at reka fyrilitarleysan borgarligan sparipolitikk saman við Fólkaflokkinum ella
Í grundgevingum sínum fyri at fella uppskotip – sum Johan Dahl, landsstýrismaður í vinnumálum, annars hevur víst stóran áhuga, er, at meirilutin fyrr hevur fingið at vita, at kostnaðarstøðið
er spurningurin um flokkarnir eru klárir at taka eina slíka støðu. Vit kunnu fyrst spyrja, hví Jóannes Eidesgaard ikki sjálvur gjørdi tað. Tað síðsta hann gjørdi saman við Tjóðveldinum, var at grýta
