her, at vit seta spurningin: Er fatanin av lívi og deyða tann sama hjá kristindóminum og andatrúnni? spyr Olofson. - Svarið er, at bæði trúgva á eitt lív eftir deyðan, og á eina vissu um hetta lív. Spurningurin

tey ætla at brúka næsta ár. Og andstøðan spyr og spyr, munnliga, skrivliga, ófráboðað, ófráboðað, skrivliga, munnliga. Spyr og spyr um alt. Men andstøðan spyr ikki seg sjálva, um støðan var nakað petti

og eitt sindur av lívi í sjónum, so hann hættaði sær ikki at gera meira við hetta. Komin til Eiðis spyr Sigvald, um nakar bátur á útróðri var saknaður, men tað vistu tey einki um. Bjargaðir Sum tímarnir

Hans Pauli í Gimbrunum, sum eisini skar torv. Hans Pauli var skipari og átti skipið Queen. Andreas spyr nú Hans Paula, um hann kundi sleppa við til skips. ”Jú, tú skal sleppa við, um mamma tín vil.” Hann

hann kann koma við heilt ógrundaðum útmeldingum uttan at hann fær nóg sterkt svar uppá tiltalu. Hví spyr eingin Nyrup um, hví hann heldur 4-5 ár eru rímulig. Hvat liggur í boðskapinum hjá honum? Eru 4-5

Samrøðan teirra millum er heldur flóvislig, tí Elinborg hevur gloymt føðingardagin hjá Maritu. Marita spyr síðani, um Elinborg hevur blokerað seg á Facebook, og so koyrir samrøðan víðari. Hetta er ikki fyrsta

føroyinga. Men so kom sambandið út aftur í Tinganes ílætið sambands og javnaðarbúna og vónin brast aftur. Spyr tú hann í dag, so trýr hann framvegis, at einaferð fara Føroyar at gerast frælsar. Seinasta mannsverk

flokkarnir kortini fáa pening til politiska upplýsing. Løgmaður svaraði, at hann væl skilir, at Jenis spyr, um tað yvirhøvur er neyðugt at játta pening til upplýsing undan fólkaatkvøðuni. Hendan spurning helt

kostnaðarmikið at fáast við. Og hvør vissa er fyri, at tey, sum vald verða, eru umboðandi fyri fólkið? spyr Jóannes Eidesgaard, formaður Javnaðarfloksins. Hann undrast í somu vending á, at grundlógarráðið,

fáa fólk ikki eingang bløðini leygardag. Hvat er ætlanin. At spara og lata børn renna við postinum, spyr Kristian Magnussen, ið heldur tað vera ábyrgdarleyst av politikarum at lata Postverkið koyra seg í