vilt vera stjørnan?), har serliga teir tá blaðungu Leivur Thomsen og Finnur Hansen, settu hol á sjógvin fyri eini nýggjum ættarliði av tónleikarum. Óli Poulsen hevði kanska tað mest pompøsað lagið, sum
hevur tú ongan møguleika at mynda teir í síni heild. Tað skal eitt vant eyga til. Alt sum hevur við sjógvin at gera, krevur ein sjómann, tí teknar man ein bát við seglum, skal lítið til, áðrenn tað virkar
til skips við babba; hugurin mundi vera til sjógvin, tí at tú royndi títt umborð, og tú læs nógvar bøkur um fiskiskap, tá ið tú var í landi. Umframt sjógvin dámdi tær sera væl tónleikin. Í ?95 fór tú á
skipið. Tað ríkir og spríkir í sprekkum, og tá Norrøna dansar á eini aldu og gronin slær niður í sjógvin sum tá tú slær eina plastbalju í vatn í fullum baðikari, skelvur bresturin sum sittarastreingir gjøgnum
fingið bjargingarbeltið uppá, og teir gjørdu eisini klárt at seta onkrar av bjargingarbátunum á sjógvin. Hetta gjørdist kortini ikki neyðugt. Men allur vandi var kortini ikki avhasaður. Eftir at Christian
annað brúktar til at gera línu til, til at knýta upp í og til at fáast við annað, sum hevði við sjógvin at gera. Tað kom væl við, tá tað eydnaðist at forvinna nakrar krónur í tímaløntum arbeiði, t.d. tá
tær slóða veg fyri øðrum. Hetta er jú fyrsta reina keramikk framsýningin. Tað er sum at seta hol í sjógvin. Tað verða sett spor, samstundis sum leirið eisini vanliga setir spor eftir seg. Fyri Majken liggur
Kommunu at hava ídnaðarøki at vísa á, skuldi nakar søkt. Ikki minst er tað blivið trongt niðri við sjógvin her í Havn. So skuldi nakar havt hug at sett virksemi ígongd, sum hevur við sjóvinnu, ella fiskivinnu
hava púra rætt, at tað fer at verða svangligt í Føroyum, sýna vit ikki tí unga drongi sum velur sjógvin og teirri ungu kvinnu sum fer á virkið at hagreiða veiðina, líka stóra virðing sum vit sýna tykkum
sins, hoyrdi ongastaðni heima. Altíð eitt framstig. Men har er eitt men. Fyri líkasum at slætta sjógvin og fyri at hála í land aftur, sigur Anfinnur Kallsberg við sjónvarpið, at royndirnar vísa, at tá