Um onnur brøv eru til, hevði tað eisini verið áhugavert at frætta. Ikki eitt orð um at pápin er deyður So hendir tað, at skipini sum vanligt koma heim aftur út í mai. Hjá okkum systkjum var tað á sama [...] kann væl hava verið fólkið frá Frelsunarherinum. Vit børn fingu ikki beinleiðis boð um, at pápin var deyður. Vit hoyrdu bara, hvat hini tosaðu um sínámillum. Sum frá leið skilti ein so, hvussu tað var vorðið
Høgri armur og høgra síða á andlitinum vóru lammað, og somuleiðis var ein partur av tunguni púra deyður. - Av tí sama fekk eg illa tosað, men alt var í lagi mentalt, og burtursæð frá at eg var partvís
Christian Evensen komu til Viðareiðis sum prestafólk í 1871. Tey avloystu Ernst Vesenberg, sum beint var deyður av tyfus. Anna umrøður ofta Gulak í síni frásøgn frá Viðareiði, og her skal verða endurgivin ein
lívslagnu sínari, fata best tygara altíð hjálpandi hjartalag.” Í skúla við talvu Eftir at pápin var deyður kom Andreas at vera nógv í Tjørnuvík hjá ommuni og abbanum, og har var gott at vera. Andreas gekk
knív. Skiparin er í landi. Kanska kemur hann umborð við brøvum. Eg hoyri, at russiski keisarin er deyður. Ein onnur norsk bark, sum fór úr Bangkok 14 dagar undan okkum, er ikki enn framkomin. Tað liggja
hevði ikki hansara áhuga. Hann kendi snøgt sagt ikki seyð, meðan beiggin, Tummas, sum fyri kortum er deyður, kendi hvørja kleyv. Hetta skilti pápin als ikki, og tað tók honum dygt, at Dánjal ikki vildi taka
sama ár. Hann var farin í Skorðarnar at fleyga. Her datt hann oman. Kamar Klein, sum fyri kortum er deyður, var saman við honum. Hann plagdi onkuntíð at greiða frá hesi hending, tá hann hevði orðið í Betesda
tíðindum. Eg taki mær fyri at skumpa kavan burtur, so eg kundi síggja, antin hann var livandi ella deyður, og royndi at hirsa í hann eitt sindur, men tað tyktist fáfongt. Tá komi eg at minnast, at eg hevði
mans. Tað var ikki so lætt at staðfesta deyðsorsøkina. Ein russari, sum arbeiddi har, lá ein morgun deyður millum dampketlarnar. Tveir týskarar arbeiddu eisini á hvalastøðini. Teir vórðu tiknir, tá fyrri
eitt ár, og hesa tíðina frættist einki frá honum. Lorraine visti ikki, um maðurin var livandi ella deyður. Tað var so, at undir avhoyringum á politistøðini kundi alt henda við píning og torturi. Tað vóru