Sunnudagin hendi eitt óhapp við russiska kavbátinum, Kursk, sum var staddur í Barentshavinum. Óhappið gjørdi, at kjarnorkudrivni kavbáturin sakk, og nú liggur hann á 50 metra dýpi í altjóða sjógvi einar 130 kilometrar í ein útnyðring úr Murmansk.
116 fólk eru við kavbátinum, og sambært russisku sjóverjuni er øll manningin á lívi. Tíðindi gingu annars mánadagin um, at partar av manningini hevði latið lív undir óhappinum, men í gjár segði ein talsmaður fyri russisku sjóverjuna, at øll manningin var á lívi.
Talsmaðurin segði, at tað hevði eydnast manningini umborð á Kursk at lata boð frá sær.
? Vit hava fingið at vita, at eingin er deyður umborð, men tað er framvegis eitt sindur ógreitt, um nakar hevur fingið skaða, segði talsmaðurin av støðini í Severomorsk.
Kanska spreinging
Manningin á Kursk noyddist at sløkkja kjarnorkureaktorarnar umborð á kavbátinum undir eini hernaðarvenjing sunnudagin. Orsøkin til óhappið er ikki staðfest enn.
Russiskir myndugleikar siga, at Kursk rendi á okkurt annað far í sjónum og fór at leka. Bretskir og amerikanskir myndugleikar hava svarað hesum pástandum við at siga, at eingin av teirra kavbátum kann hava verið partur av óhappinum.
Sambært russisku tíðindastovuni, Itar-Tass, hava fyrstu myndirnar av kavbátinum ikki staðfest, at talan hevur verið um samanstoyt.
Onkrir fjølmiðlar hava róð framundir, at ein spreinging var umborð á kavbátinum, og at hetta var orsøkin til, kavbáturin sakk.
Royna at bjarga
Í gjár fingu russar streym og súrevni niður til kavbátin, men manningin hevur fingið um at spara súrevni.
Leiðarin fyri norska umhvørvisfelagsskapin, Bellona, sigur, at hóast tað ivaleyst er nóg mikið av mati, súrevni og streymi til at manningin kann verða á lívi í longri tíð, er manningin í eini panikkstøðu, og tá tað fer at ganga undan við súrevni, veit eingin, hvat kann henda, hóast manningin er vælvand og disiplinerað.
? Nú gera vit alt fyri at bjarga manningini, men møguleikarnir hjá teimum fyri at yvirliva eru ikki serliga stórir, segði Vladimir Kurojedov, admiralur, í gjár.
Onnur fólk í russisku sjóverjuni halda, at møguleikarnir eru góðir fyri at bjarga manningini, men hesum ivast serfrøðingar í.k Thomsen), sum hevði roynt seg í fremstu donsku deildini, so tað var nakað heilt fantastiskt hjá mær, tá eg fyrstu ferð fekk dystarboð.
Tað stuttliga við tí var tað, at á skúlanum, sum eg gekk á, vóru sjálvandi hópin av næmingum, sum høvdu stóran fótbóltsáhuga.
Tosið um fótbólt gekk heitt alla tíðina, men satt at siga, so slapp eg ongantíð upp í part í hesum. Allar helst roknaðu tey ikki meg fyri nakað sum helst, eg kom jú úr einum evarska lítlum samfelag, og eg legði ongantíð í at siga teimum, at eg var farin at venja við besta liðnum hjá OB.
Tann mánadagin eftir fyrsta dystin hjá mær fyri felagið, var støðan knappliga vend á høvdinum. Nú var eg brádliga miðdepilin fyri øllum prátinum, og fleiri vóru eisini heldur foyðir, og kendu tað helst soleðis, at teir høvdu tosað uttan um skeiva persónin.
Í so máta heldur Abraham, at tað hjá sær var ein fyrimunur, at hann ongantíð legði so nógv í at boða frá, hvussu gekst við fótbóltslívinum:
- Eg haldi at nógvir at teimum leikarum, sum í dag fara aðra staðni at royna seg, melda ov kraftigt út. Hetta er viðvirkandi til at leggja eitt óneyðuga stórt trýst á teir. Eitt rýst, sum teir satt at siga sjáldan kunnu liva upp til.
Um tíðina í OB kann annars leggjast afturat, at venjarin á Fjóni tá æt Richard Møller Nielsen. Seinni gjørdist hann danskur landsliðsvenjari, og millum annað hevði Abraham høvi at heilsa upp á hann tær báðar ferðirnar, tá Føroyar royndu seg móti Danmark.
Føroyar í altjóða fótbólti
Fyrstu árini, sum Føroyar vóru á altjóða pallinum, var Abraham millum sjálvskrivaðu prikkarnar í puslispælinum hjá Páll Guðlaugssyni. Og fram til hann fyri aðru fer sleit hælsinuna, taldist hann eisini millum álitini hjá Allani Simosen.
Longu tá taldist hann eisini millum veteranarnar á liðnum, og hetta helt hann eisini merktist, tá tosað varð um landsliðið:
- Nógv fólk tosaðu um, at landsliðið í stóran mun bygdi á ov gamlar leikarar, har fleiri vóru á veg niður aftur av tindunum. Eg var sjálvur um tey tríati, og tá byrjaðu fólk longu at tosa um, at eg var vorðin ov gamal til hetta, heldur Abraham.
Hvussu var og ikki, so helt hann tó fram á landsliðnum nakað væl longur enn til dystin móti Eysturríki. Millum annað hevur hann tvær ferðir hildið føðingardag, sama dag sum landsliðið hevur spælt, so eisini í so máta man talan her vera um eitt serligt fyribrigdi.
Um menningina á landsliðnum, síðani vit fyri tíggju árum síðani fóru upp í altjóða fótbóltin, er Abraham eitt sindur ivasamur:
- Tað er eitt sindur torført at meta um, tá man hevur spælt sjálvur. At spælið nú er øðrvísi er einki at ivast í, og hetta sæst kanska best, um tú hyggur eftir videoupptøkum av fyrstu landsdystunum. Føroyska liðið er í dag nógv longur frammi á vøllinum, og størsta orsøkin til hetta er eftir mínum tykki, at venjingarstøðan er so nógv betri nú.
Í heimligu kappingini verður lagt nógv meira fyri, og vit hava eisini fleiri leikarar, sum dagliga spæla uttanalands, har teir hvønn dag venja á grasi. Alt hetta hevur sjálvandi við sær, at leikararnir eru nógv betri fyri til altjóða uppgávurnar, og tí betri eru førir fyri at renna eftir mótstøðumonnunum og sjálvandi eisini at halda bóltinum, tá vit endiliga hava fingið fatur á honum. Hinvegin haldi eg ikki, at talan í dag er um, at vit hava so nógv betri fótbóltsleikarar, enn vit høvdu fyri tíggju árum síðani.
Sjálvandi er ein framgongd, men henda verður ongantíð somikið stór, at vit nakrantíð verða roknaðir sum annað enn ein pinkutjóð í hesum høpi. Heimsmeistarar verða vit neyvan.
Laudrup var fantastiskur
Flestum kunnugt skal A-landslið okkara í kvøld royna seg móti dønum.
Hóast hetta er fyrstu ferð, at danir eru í Føroyum og spæla, er hetta ikki fyrstu ferð, at føroyska og danska A-landsliðið skulu dystast. Abraham var sjálvur við, bæði í Ítróttaparkini og í Landskrona, og vit spurdu hann sjálvandi, hvat hann serliga mintist úr hesum dystum:
Dystin í Parkini minnist eg serliga væl. Talan var jú um nakað heilt serligt fyri okkara viðkomandi, so í sjálvum sær var hetta ein risa uppliving.
Tað sum eg minnist best um dystin, er at Michael Laudrup var okkum ein sonn marra. Undan dystinum høvdu vit avrátt, at vit skuldu ikki mansverja hann, men heldur skuldi nærmasti maður taka hann, tá danir fóru í álop.
Trupulleikin var bara tann, at vit ongantíð fingu fatur á honum. Eg kann annars leggja afturat, at Michael Laudrup altíð hevur verið ein leikari, sum eg havi sæð nógv upp til, og at sleppa at spæla móti honum, júst um hetta mundi var heilt ótrúligt. Hann taldist tá millum teir allarbestu leikararnar í Europa, og tú kanst eisini hyggja eftir, hvussu nógv hann hevur vunnið saman við størstu feløgunum í heimspartinum. Hóast tapið, so haldi eg so avgjørt, at vit fingu eitt heiðurligt úrslit í tí dystinum, og eisini hetta haldi eg vera vert at minnast.
Tá Føroyar á heimavøllinum í Landskrona skuldu royna seg móti Danmark, var eingin Laudrup á danska liðnum. Eftir tapi fyri Jugoslavi á heimavølli boðaðu báðir brøðurnir frá, at teir ikki longur vóru til taks í so máta. Tí varð talan eisini um ein heilt øðrvísi dyst enn tann í Parkini, og minnini hjá Abraham um hendan dystin eru heldur ikki tey somu:
- Eg minnist tann dystin av einari orsøk, og tað er John Faxe Jensen. Hann hevði tá yvirtikið miðvallarsessin hjá Michael Laudrup, men dygdirnar hjá teimum vóru ymiskar. Tað, sum eg minnist best um dystin, er, at eg miðskeiðis í seinna hálvleiki fekk ein frammaná.
Ikki tí. Okkara spæl var kanska heldur ikki av tí reinasta, tí vit offraðu okkum so sanniliga eisini, og talan var í fleiri førum um óreinar takklingar frá okkara síðu. Í okkara føri var tað tó meira av armóð, og eg haldi ikki, at tað skuldi verið neyðugt hjá einum liði, sum var fleiri flokkar omanfyri okkum, at gera nýtslu av sovorðnum snildum.
Góð minni
Um tíðarskeiðið á landsliðnum, og um fótbóltsleið sína sum heild, heldur Abraham, at talan allar mest hevur verið um góð minni:
- Sjálvandi hevur talan onkuntíð verið um skakandi hendingar inni á vøllinum, har onkur mótstøðumaður er farin langt út um mark - eins og eg sjálvur onkuntíð havi gjørt tað.
Samanlagt hevur talan tó nærum bert verið um góð minni, og hetta sæst kanska best aftur í tí, sum eg segði í byrjanini av samrøðu okkara. Eg klári slettis ikki at lata vera við at spæla, millum annað tí fótbólturin hevur givið mær somikið nógv.
Dysturin í kvøld
Landsdystur er í kvøld, og vit spurdu eisini at enda Abraham, hvørjar vónir hann hevði um dystin, og hvat hann heldur skal til, um Føroyar skulu fáa eitt gott úrslit í kvøld:
- Eg veit ikki akkurát, hvørjar vónir ein kann hava um sjálvt úrslitið. Eg vil heldur venda tí soleiðis, at um danir ikki vísa meira, enn teir gjørdu undir EM, samstundis sum okkara menn spæla optimalt, so eru fortreytirnar fyri einum góðum úrslitið til staðar.
Størsti vandin er helst, at talan hjá teimum er um eitt nýtt venjarapar, og tað kann hugsast, at spælararnir veruliga ætla at spíla seg út, til tess at prógva, at teir eisini skulu vera við framyvir. Um so verður, kann talan lættliga gerast um eitt minni hugnaligt kvøld fyri okkara viðkomandi.
Og verður tú so eisini millum áskoðararnar til dystin í kvøld?
Ja! Eg havi langt síðani keypt okkum atgongumerki, sigur Abraham at enda.
