Anniku Olsen, landsstýriskvinnu í samferðslumálum at svara tíggju spurningum viðvíkjandi tunlinum. Hann spyr, 1. Hvørjar ætlanir hevur sitandi samgonga viðvíkjandi komandi Sandoyartunlinum? 2. Hvussu langt eru
ikki minst í ríkisfelagskapinum. Freistingin at glíða við streyminum er stór. Men tað er vandamikið, spyr bert Blair og Helle Thorning og skjótt kann streymurin venda og so rekru aftur annan veg. Hygg bert
sín egna formann, sum er eisini er løgmaður og sigursharri á valinum – soleiðis í ryggin, so spyr veljarin: Hvønn umboðar Bárður Nielsen? Jørgen Niclasen ella løgmann? Nógv bendir á, at Bárður
Bjørt Samuelsen, løgtingskvinna, spyr í einum §52 fyrispurningi, Jacob Vestergaard, landsstýrismann, um nøkur ætlan er at friða lundan. Fyrispurningurin ljóðar soleiðis: 1. Metir landsstýrismaðurin, at
m tað nú einaferð fer at fáa. Hetta er ikki demokrati, men reinur cowboypolitikkur. Skjót fyrst - spyr aftaná. Avleiðingarnar verða tá, sum tær nú einaferð verða. Hetta hevur als einki við demokrati at
livir saman við manni. - Tað er ein markering, sum fer fram, og hví velja tað verra fram um tað betra, spyr Imme Dam sum heldur, at skapningurin nú er komin í fokus heldur enn skaparin. Bønhoyrdur Annars avdúkaði
heimurin seg fyri honum. Hann finnur fleiri bøkur um evnið, men allar bøkurnar byrja við C - CUBA. So spyr mann seg sjálvan: Hví leggur bókasavnið hesa forðingina inn? Svarið er einfalt. Skúlabókagrunnurin
verður eftirspurd, og um ættleidd børn eru undir somu rættartrygd sum onnur børn. Bjørt Samuelsen spyr eisini, um føroysk ættleiðingarforeldur sleppa nóg væl at føra fram síni sjónarmið, og um nøkur stig
lýkur tær organisatorisku reglur, sum galda fyri eina sunna fyritøku á privata marknaðinum. Astrup spyr, um vit einki hava lært av 1992. Vit hava so ikki lært nóg mikið. Men vit mugu ikki skapa eina nýggja
segði, at tað bert var loyvi at hava tónlei , um tað ikki var live. Men hvar stendur tað skrivað? spyr Rúni Djurhuus. Løgfrøðingarnir tulka lógina sum, at dansur, sjónleikur og konsert eru brot á lógina
