eftir fyrstu helvt av landskappingini, og tað gevur steypafinalusessin. Fuglfirðingar eru komnir malandi eitt sindur aftan á øllum hinum, men hava nú fingið hini liðini aftur í dystartali. Spurningurin
so galið. Ófør til hendurnar Mamma var so ófør til alt til hendurnar. Hon plagdi at veva buksuvadmal, spinna og at binda við hond. Hon bant so ótrúliga skjótt. Eg minnist til dømis, tá ið vit skuldu hava
rsluna við einum konstruktivum endamáli. Men tað sær svart út – og fara pedagogarnir einsamallir í verkfall fyri at bøta um egin lønarviðurskifti, meðan hini arbeiða sum um einki var hent
stóru avgerð, sum Kaj Leo Holm Johannesen, løgmaður, stendur einsamallur við. Tað er upp til hann einsamallan at gera av, um vit vilja skapa eitt samfelag við nøkrum fáum fiski [...] okkara liggur tí í hondum løgmans og Sambandsfloksins. Løgmaður skal tí einsamallur gera av, hvørja leið, vit skulu fara, um vit skulu fara fólkafloksleiðina við at lata nøkrum
sannleiki við modifikatiónum Og Annfinn Brekkstein sigur m. a.: - Fólkaflokkurin stýrir einsamallur fiskivinnu og fíggjarmálum - Fólkaflokkurin trumfaði flatskattin ígjøgnum -
óføri!« Edmund Joensen skjýtur tó aftur eftir Sjúrði Skaale á Facebook: – Sjúrður Skaale er formalistiskur. Hongir seg í referat frá nevndarfundum. Hann vil flyta pappír úr einum bunka í
tað undrar Javnstøðunevndina, sum vísir á, at slíkur hugburður eigur at vekja ans, tí formaliserað vitan, útbúgving og førleikar eru avgerandi fyri, hvussu vit sum einstaklingar og
yrkti søgurnar, meðan hann fortaldi, og tað var, sum hann var ótømandi fyri søgur. Maðurin var Sámal hjá Jørgeni norðuri í Sundi. Eg fekk ofta at vita, at hann við sínum søgum kundi gera ein túr til skips
tilsamans. Hesir bátar fullførdu siglingina: Nr. 1. Hoyvíkingur úr Hoyvík nr. 2. Alma úr Vestmanna nr. 3. Malle úr Kollafirði nr. 4. Jona av Strondum nr. 5. Dvørgamoy av Toftum nr. 6. Miðgerð úr Kollafirði nr.
gudsótta. Hans Jørgen og Malene offraðu seg fyri sínum vinum, ikki bert í orði, men sanniliga eisini í gerðum. Tað var ikki til fánýtis at biðja tey um eina tænastu. Hans Jørgen og Malene nýttu fegin sínar førleikar [...] størstan eldhuga fyri. Boðskapurin um nýggja heimin var tað, ið fremst av øllum fylti lívið hjá honum og Malene elskaða konu hansara. Tey vóru bæði sannførd um at Gud um stutta tíð fer at broyta viðurskiftini [...] halda út og vera føst í trúnni. Til tykkum mongu sum hava virðismett at fáa vitjan av Hans Jørgen og Malene, hevði tað uttan iva glett hann, um tit tóku væl ímóti øðrum boðarum av Gud ríki. Fríggjadagin 7
