sker sild, so er úrtøkan 50%. So roynir man at fáa veiðuna til lands, men slógvið verður gamalt til ta tíð. Nú royna vit ístaðin at gera restina av fiskinum til mjøl. Vit fáa púra feskt mjøl og feskt lýsi

fyri at henni bilti: Okkurt álvarsamt við hjartanum ella lungunum. - Ja, heilt erliga, so væntaði eg ta einu løtuna, at teir fóru at operera meg í hjartanum ella lungunum beinanvegin. Men soleiðis varð tíbetur

in er á skránni. Tað flogfarið, sum var eitt av bara trimum í flotanum hjá Helio kom ongantíð fram ta ferðina, men varð standandi á breytini í Newcastle, og ístaðin var flogið við einum arabiskum leig

rættinum, at siga sína meining, sum vit øll njóta gott av. Tað minsta, vit kunnu gera, er at vísa tí ta virðing, tað hevur uppiborið, sigur Claus. Sjálvur dylur hann ikki yvir, at av teimum 12 tekningunum

skift út. Tað er ikki undur í, at áhugin fyri Norrønu og Smyril Line er stórur. Felagið fór í 1983 við ta tíggju ára gomlu Norrønu, sum var keypt úr Svøríki, og sum nú er vorðið trúboðanarskip, undir rutuna

og segði, at hon hevði fingið ein son. Dagin eftir fekk eg at vita, at hon faktisk hevði átt ein son ta náttina. Tann løtan bleiv byrjanin til mína lívslangu ferð inn í andaheimin ?? Fimm ferðir? Enda setningin

næmingar úr t.d. Funningi ganga í skúla í Runavík. Somuleiðis er havnin í Funningsfirði felags havn millum ta gomlu Elduvíkar kommunu og Funnings kommunu. Í dag er hon so ístaðin vorðin ein felagshavn fyri Funnings

sær nógvar tankar um tilburðin, og um hann skuldi blanda seg upp í rættarmáli, men hann er komin til ta niðurstøðu, at hann æltar sær at gera sítt fyri at hjálpa telvaranum úr Georgia. ? Eg veit væl, at

fara út um samkomuna at royna meg sum sangara. Eg kundi til dømis havt melda meg til Ársins sangrødd ta tíð, tað var, men tað kendist ikki natúrligt fyri meg at gera tað. Í samkomuni hevði eg míni vinfólk

brunnurin í Dotan ? og ikki her." Men eg hugsi bara víðari, takki fyri nýpressað appelsinjuice, fari út í ta heitu luftina, hyggi upp í myrka stjørnuhimmalin yvir Galilæu og sigi við meg sjálva, ok, gott nokk