vinnan skal fáa so lagaliga skiftistíð, sum gjørligt. - Er endamálið við hesum broytingunum at rudda slóð fyri øðrum broytingunum, sum Fiskimálaráðið møguliga ætlar at seta í verk, er uppskotið, sum Bjørn

í høllini á Hálsi. Dysturin endaði við trivaligum sigri til Neistan, ið sostatt kom aftur á røttu slóð eftir tapið ímóti kyndilskvinnum fyri góðari viku síðani. Tað var ongantíð nakar ivi um, hvat lið

Davidsen, Ludvík við Stein og Torbjørn Jacobsen skipa fyri. Sangheftið er at finna teldutøkt á hesi slóð. Og klokkan 23 er ein midnáttarsamkoma á býráðstorginum. Dávur Høgnason heldur Eystanstevnumiðnáttarrøðuna

løtu. Tí søguliga sæð hevur høgrakristindómur í hundraðavís av árum drigið eina kúgandi og blóðuga slóð eftir sær, sum lítið og einki hevur við sannan kristindóm við dupulta kærleiksboðnum at gera, tað

hevði ment seg frá eini apu-forfedra, so var hetta farið fram uttan at lata eftir seg eina einatu slóð í fornleivdunum. Er hetta dámurin sum ungdómur okkara fær í skúlunum í dag ? Ein ungur maður, sum

áðrenn hann fær telefonina aftur, sigur løgreglan. Tey vita ikki, hvør tjóvurin er, men hava eina slóð at elta, tí tjóvurin nevndi eitt navn, og nú er løgreglan í ferð við at peila seg inn á, hvør viðkomandi

rent á eitt ísfjall, og sjógvur streymaði inn. Flogfør vórðu send út at leita, men eingin fann nakra slóð. Klokkan 18.06 fekk Prins Chr. Sund Radio veik signal frá einum eftir øllum at døma heilt róligum

langommubørnum. Tíni mongu ár í barnaskúlanum á Sandi, og títt serliga blíða barnalyndi, eigur sína slóð í óteljandi barnahjørtum, sum altíð funnu rúm í barnaheimi okkara á Reynatúgvu. Hóast børnini tyrptust [...] rein, so tolin vildi stríða, tit livdu vinaheim. Tú bygdi borg av gleði, ta tíð tær untist her, ein slóð av gávumegi, á tíni sælu ferð. Nú brúgvin er til teirra, sum heilsa tær av ný, ei bíða skulu meira

ella silvur meg loysti, men hansara dýrbara blóð við hesum eg tykkum nú troysti, kom gangið í hansara slóð. Ja, Jesus er vinurin besti, ein fylgjast kann við her á jørð, tí havi eg vón og gott treysti, tá

rundanum. Jeg haldi aldrin, jeg havi sæð Jens Paula liggja og dasa uttanfyri húsini hjá sær, antin so slóð hann gras, málaði, spulaði, ella var í gongd við okkurt annað. Og soleiðis minnist jeg hann eisini