Løgreglan í Havn fekk eina heldur sjáldsama fráboðan fyrr í morgun.
Ein hýruvognsførari ringdi at boða frá, at ein maður, sum hevði leigað bilin hjá honum, hevði stolið telefonina.
Vðskiftamaðurin skuldi koyrast í miðbýin og tá ið teir steðgaðu, spurdi hann hýruvogsføraran um hann ikki kundi læna telefonina, tí hann mátti ringja.
Hýruvognsførarin var blíður og lænti honum telefonina, men tað skuldi hann ikki havt gjørt. Tí ístaðin fyri at ringja, læt hann brádliga hurðina upp og leyp avstað við telefonini.
Tey hava ikki kunnað spora telefonina enn, tí televeitarin hevur havt stongt og telefonin kann ikki sporast sjálv.
Løgreglan sigur, at síðani hava tey ringt fleiri ferðir á telefonina, og hon ringir, men ongin tekur hana.
Talan er ikki um eina dýra telefon, men haldið er dýrt, og nú stúrir hýruvognsførarin fyri, hvagar tjóvurin kann hava ringt, áðrenn hann fær telefonina aftur, sigur løgreglan.
Tey vita ikki, hvør tjóvurin er, men hava eina slóð at elta, tí tjóvurin nevndi eitt navn, og nú er løgreglan í ferð við at peila seg inn á, hvør viðkomandi kann vera.
Annars hevur verið stak friðarligt í nátt. Ein maður hevur boðað frá, at hann var sligin, men hann var fullur, og veit ikki hvør tað er. Tá ið hann vaknar aftur, skal hann taka støðu til um hann skal melda tilburðin, ella ikki og fyrrenn hann hevur tikið støðu til tað, ger løgreglan ikki meiri við málið.
