høg. Svøríkisdemokratarnir vóru stutt frá at koma í ríkisdagin longu í 2006, og tá vunnu teir sær rættin at fáa floksstuðul. Hetta hevur heilt vist verið ein fyrimunur á valinum hesa­ferð, heldur Sámal

pedagogikki og mannarættindum verður bæði tosað um at verja børn móti indoktrinering, og at tryggja rættin hjá minnilutum. Úr einum mentanarligum sjónarhorni verður tosað um siðvenju. Og úr einum sosiologiskum

um, hvørt fólk hava loyvi at siga sína meining ella at velja hvørjar veitslur, tey fara til. Tann rættin eiga øll. Málið snýr seg hinvegin um, hvørt fólk – og ikki minst gestir í almennum umboði fyri heila

og ímóti ávísum bólkum. Vit báðir Kári P. Højgaard løgdu fram tingmál 158/2007, sum hevði víðkað rættin at sita í óskiftum búgvi, soleiðis at t.d systkin, møðgur ella ógift pør við børnum kundu ásett,

enda varð eldur eisini settur á eina timburrætt. - Serliga hetta síðsta verður tikið í álvara, tí rættin stendur í forlongilsi av einum træhúsi, sum aftur er fast í einum sethúsum úr træi, har fólk lógu

orsakað av dýrtíð v.m. Tí er tað ikki órímiligt at spyrja, hví ávísir bólkar í samfelagnum skulu missa rættin til dagføring av ríkiskassafíggingini? Hví skulu gomul, sjúk og avlamin og brekað eyðmýkjast so

Heidi, tí hann keypt byrsuna fyri fleiri mánaðum síðani. Maðurin situr nú í varðhaldi, og skal fyri rættin í morgin.

teimum niðastu rókunum. Men tann peningur, sum Miðflokkurin er og hevur verið við til at frásiga sær rættin til, hevði munað væl at betra um, um umstøðurnar hjá hesum samfelagsbólki.

maður situr og býtir kvotur út eftir sínum egna høvdi og nú skapar stór ivamál um lóg og rætt og rættin til tilfeingi undir Føroyum. Til teir samgongumenn, ið nú royna at vaska hendur, er bert at siga:

veruliga sett gerðir aftan fyri orðini, soleiðis, at eingin misskiljing skal vera um, at vit eiga rættin til størri makrelkvotu. Tað mest undarliga er, at vit harta okkum sjálv fyri at hava kravt okkara