Stungu vit nøsina inn um, so fór hann í sínum gula kitli eftir tí, ið okkum tørvaði. Kona hansara hon gekk í bláum kitli. Hon var eitt sindur hølt, men fryntlig vóru tey bæði og fyrikomandi. Goldið varð kontant

tá ið teir høvdu lýtt á kongin, fóru teir avstað; og sí, stjørnan, sum teir høvdu sæð har eysturi, gekk framman undan teimum, líka til hon kom og stóð uppi yvir har, sum barnið var. Men tá ið teir sóu stjørnuna

áin heldur fram: »Meg minnist ein heystardag, hann kom gangandi niðan ímóti húsunum her, lættliga gekk hann, vakur var hann, tað var vón í hvørjum fótafari. Hann hevði verið í Havn, og har hevði hann fingið [...] minnist ein annan dag, tað var um várið nøkur ár seinni, tá kom hann aftur niðan gjøgnum bøin; men nú gekk hann ikki so lættliga sum seinast. Hann var sjúkur, hann helt, at tað verk, hann við so glaðum vónum

standmyndina, heftu gullpappír á hana, bóðu og fóru aftur víðari til tað seinastu. Meðan alt hetta hendi, gekk Ad, maðurin, runt og tók myndir av okkum úr øllum endum og kantum. Vit skiltu ikki, hví hann slapp [...] seg ikki so væl, so hann fór beint undir dýnuna, tá vit komu. Halla át saman við hinum 5, og prátið gekk. Rundanum okkum sótu størsti parturin av íbúgvunum í bygdini - og hugdu í sjónvarp! Vit fingu eina

lendi skuldi vera at seta skúrarnar á, og nóg mikið av góðum vatni mátti eisini vera á staðnum. Tað gekk væl at finna níggju hóskandi búpláss. So varð kastað lut. Tá tað var avgreitt, vórðu allir útróðr [...] Leypast skuldi so, at vit komu so flatir sum møguligt niður á takið fyri ikki at skræða hol á bátin. Tað gekk av tí allar besta. Eg haldi ikki, at nakar varð so frægt sum vátur um beinini. Vit mundu fara í bátarnar [...] gott tað, fekk »Blikur« so nógva slagsíðu, at hann tók inn ígjøgnum ventilarnar á bátadekkinum, og tá gekk tað skjótt. Hann sakk longur og longur í reyvini, og skjótt varð eitt veldugt buldur. Lastalúkurnar

spældi 5 móti 5. ? Eg haldi at vit orkaðu betur, og tá vit so fingu vent gongdini í seinna hálvleiki, gekk tað uppá stás, sigur Ingi Olsen.

spældu í vikuskiftinum móti teimum báðum aftastu liðunum. Á Skála var dystur millum StÍF og KÍF, og her gekk javnt á mesta av tíðini. Kollfirðingar, sum liggja aftast í deildini, góvu strandingum harða mótstøðu [...] endaði við, at StÍF vann 33-29. Í Havn var dystur millum grannafeløgini Neistan og Kyndil, og her gekk bert nøkunlunda javnt á í fyrra hálvleiki. Í seinna hálvleiki fór Kyndil frá Neistanum og eingin ivi

kláraði sostatt bert at gera seks mál móti sterku StÍF-verjuni fyrra hálva tíman. Í seinna hálvleiki gekk meiri javnt á, og Stjørnan gjørdi fleiri mál enn í fyrra hálvleiki, samstundis sum StÍF ikki hevði

kláraði sostatt bert at gera seks mál móti sterku StÍF-verjuni fyrra hálva tíman. Í seinna hálvleiki gekk meiri javnt á, og Stjørnan gjørdi fleiri mál enn í fyrra hálvleiki, samstundis sum StÍF ikki hevði

fekk einki svar. Eg gekk so oman ímóti, har eg helt hann vera, men har var einki at síggja og einki at hoyra, og eg fekk eina undarliga kenslu av, hvat kundi vera hent, tí har sum eg gekk oman, var rættiliga [...] tí hann var landsynningur í ættini. Tá gekk tað upp fyri Samsoni, at í staðin fyri at ganga heim ímóti bygdini, so var hann á veg út á Mjóvanes, har hann gekk seg fastan í eini rók, sum tað tók drúgva [...] Soleiðis skal tað ikki vera hesa ferð. Talan er um eina sólskynssøgu, sjálvt um størsti parturin av henni gekk fyri seg í kola svørtum mjørka. Endin var so góður, at ein av teimum, sum ofta hava verið uppií sovornum