í Hvalba, har veðurlomb vórðu sýnað. Tað eru nú átta ár síðani, at Hvalbingar fóru undir at sýna seyð og undirtøkan var aftur góð hesuferð. Lombini vórðu býtt sundur í tveir bólkar, hagalomb fyri seg [...] hagalomb og 15 traðarlomb. Hetta var fyrstu ferð, at teir royndu hetta sundurbýtið. Umstøðurnar at sýna seyð í vóru av teimum bestu, tí lombini vórðu skoðað inni í sjálvari Roynhøllini, har steypini eisini vórðu

sýning, og høvdu teir fingið menn norðaneftir at sýna seyðirnar. Tann fremmandi, sum kemur at sýna seyð soleiðis, sær sjálvandi, hvussu seyðurin er vorðin. Hvussu høvuðburður, ull, bein og kropsbygningur [...] einahvørja tíð størsta lambið úr rættini og gera upp. Lætt er eisini í dag í mun til fyrr at fáa góðan seyð úr nógvum høgum. Sjálvandi er ymiskt, hvussu høgligir hagar eru, og har eftir sæst eisini úrslitið

at tosa um vinnuligan landbúnað í Tórshavn. Klokkan 12 og klokkan 15 fer Eyðstein Jensen at skanna seyð, og hetta eru sonevndar fosturskanningar. Mótasýning verður klokkan 13 og klokkan 17, og tá fara MBM

sítt myrkur yvir landið, tekur Berit seymimaskinuna fram og seymar pløgg, sum einki hava við sjógv, seyð ella aðra siðbundna føroyska mentan at gera. Hon seymar pløgg, sum líka so væl kundi verið ætlað til

flyta heim aftur, tí Havnin, sum eg vaks upp í, var ein stór bygd. Vit búðu uppi undir Varða, høvdu seyð, og enntá ein hest. Har vóru nógvir grønir blettir. Tað er nú burturi, nógv er broytt, og eg haldi

at royta seyð. Hann heldur nevniliga, at tað skal standa beinleiðis í lógini, at tey, sum hava seyð, skulu royta hann um summarið. Hann heldur rætt og slætt, at tað er djórapínsla at lata seyð ganga við [...] Tað skal vera eitt lógarkrav, at tey, sum hava seyð, skulu royta hann um summarið. Tað heldur Brandur Sandoy, sum hevur sæti á Løgtingi í hesum døgum fyri Fólkaflokkin. Brandur Sandoy er eisini bóndi á [...] hann. Hann sigur, at tað plágar seyðin, tí hann er so heitur alla tíðina. – Tann sum fær ein óroyttan seyð upp í hendurnar um heystið, sær týðiliga, hvussu nógv feitt er undir ullini, og hvussu illa, seyðurin

Hákun Djurhuus. Ferðast tú eisini í egnum landi? - Ja, seyðurin krevur sítt. Vit hava summarhús og seyð á útoyggj, og tað skal røkjast. Vit fara eisini at njóta nakrar dagar í Leynum, har vit hava eini

eisini stika tað seinasta av bygdini inni, so at næsta vetur verður Eiði eisini vetrarfriðað fyri seyð.

Men í fjør høvdu vit eisini nógv meiri seyð at selja, sigur hann. Hann sigur, at summir av teimum, sum eru fastir at lata teimum seyð at selja, hava mist nógvan seyð í vetur og tí fingu teir ikki so nógv [...] heilt væl. Tað sigur Claus Olsen í Suðuroyar Norðara Bjargingarfelag. Í gjárkvøldið seldu tey livandi seyð, og kjøt á uppboði í Hvalba við tí endamálið at útvega pening at reka bjargingarfelagið fyri. Claus

undirvíst í hesum. – Allir næmingarnir hjá okkum royna at gera blóðpylsu, rullupylsu, hagreiða fugl og seyð, seta epli niður og taka epli og rabarbur upp. Vit fiska og gera knetti og frikadellir, men vit gera