mátti møta upp – og tvær landsstýriskvinnur møta til eitt slíkt tiltak. Hetta sigur tíverri nakað nógv um hugsanina, sum politikarar hava til útbúgving. Og tað er kanska ein forkláring
varð endin, at Bill Justinussen meldaði Rás2 fyri at reklamera fyri hassji heldur enn at gera nakað annað við trupulleikan, enn at skerja játtanina til fyribyrging. Eingin í Føroyum kann
framhaldandi sleppa at drepa grind. Men tað setur kortini tingini í perspektiv, tí tað hevur nakað við tað at gera, um eggið skal læra hønuna, ella øvugt. Men her duga vit altso ov illa. Og serliga
aráðið við Johan Dahl sum landsstýrismanni, sum bæði eigur flogfelagið, og sum ger av, um nakar sleppur at kappast við flogfelagið. Og tann viljin er ikki til staðar. Landsstýrismaðurin
leingi hetta stríðið hevur verið, vita vit ikki, men saktans kundu arbeiðsgevararnir slakað nakað her, so hol varð sett á tann spurningin. Ymiskt er, hvussu ein skipan við fyrireikingartíð
Álvaratos – ein andstøða má hava onkur hægri mál at seta sær. Veljarakanningar síðani valið benda ikki á nakað stjórnarskifti. Tær vísa fyri so vítt bara, at Sambandsflokkurin etur sínar samstarvs
blokkstuðulin við 366 milliónum krónum í óðum verkum –?bara fyri at prógva, at tey meintu nakað við kollsigldu fullveldisætlanina. Hesin niðurskurður varð samtyktur við minst møguligum meiriluta
árini, tá jazz-fjepparar í Havn heilt einfalt vórðu kallað »jazzarar«. Í 1984, nógv, nógv ár áðrenn nakar bara hevði so mikið sum hugsað um Ó-, G- ella Summarfestivalar, varð Tórshavnar Jazzfe
og inn í Vesturkirkjuna. Tú, sum framvegis var í bestu árum, so lættur, stuttligur og trúgvur, sum nakar kundi hugsa sær. Ótalligar eru tær løturnar, har vit báðir einsamallir ella saman við øðrum góðum
fullveldissamgonguna. Fólkaflokkurin verður settur uttan fyri alla ávirkan, um nýval ikki verður nakað skjótt. Hinvegin sær Tjóðveldi út til at verða enn meira isolerað, enn tey hava verið seinastu
