Dúgvan er ikki í sigling í løtuni orsakað av tekniskum trupulleikum. Eitt slíkt verkfall rakar altíð útjaðarin meinast, men í so máta verða fleiri av hesum fólkunum ikki rakt av verkfallinum, tá talan er um

loyvi mær at ivast í, um partarnir eru greiðir yvir, hvussu stóran ampa ein arbeiðssteðgur er fyri útjaðarin í Føroyum. - Vóru partarnir greiðir yvir tað, høvdu teir neyvan lagt landið lamið á henda hátt fyri

myrkabláum og grønum. Alt, sum eygað festir seg við á miðjum lørifti, er reint og klárt, men út við útjaðarin á myndun-um, eru skapini kám og slitin. Tað er tann stoltleiki, sum Munch hevur í sínum strokum

samstundis fyri, at alt dálkandi yvir-flatuvatn verður reinsað og latið aftur í áir og løkir. Men útjaðarin í kommununi skal somuleiðis hava somu sømdir, og tí hevur býráðið sett sær fyri at gera arbeiðir

vinnan, hóast rekordmøguleikar, minkaði; - virkini stagneraðu, almennir bygningar forfórust, og útjaðarin máaðist burtur. Fyri at leggja stein oman á byrðu sluppu teir okkara ringastu konkurrentum, - í

hevur verið ein ævigur íblástur til tónlistarliga virksemi hansara. Grønland var ein møguleiki, útjaðarin í Noregi var ein annar, men knappliga kom ein møguleiki úr Føroyum, sum hann lítið og einki visti

eru økir, ið liggja relativt langt frá miðstaðarøkjum, har nógvar tænastur og nógv fólk finnast. Útjaðarin hevur oftast lítla búseting, og tí er regluligur ferðafólkaflutningur fíggjarliga tungur at reka

Nú er tað so at siga in, at Svínoyggin verður munnliga endavend, og at Svínoy og harvið útjaðarin eru miðdepul í almenna orðaskiftinum og í miðlunum. Talan tykist vera um gott undirhald og stóra undirtøku [...] trupulleikarnar og ikki minst á, hvussu - og ikki á um - teir kunnu loysast. Tað er í tøkum tíma, tí útjaðarin bløðir sum ongantíð fyrr, og tað er neyvan skeivt at spyrja, um tað man vera komið so langt, at

miðstaðarøkinum er á bústøðum, barnagarðsplássum, røktarheimsplássum, skúlastovum o.s.f.r. Verður útjaðarin mentur við at partar av almennu umsitingini verða fluttir hagar, hevði ein partur av starvsfólkunum

í dag tykist hava hug at gera nakað við, ella bara taka upp á tungu. Samstundis er tann uttasti útjaðarin longu við at fara í søguna, útjaðaramarkið flytir longur inn, og soleiðis minkar búsetta land okkara