sálarsjúku tey varða av. Nakað av tí tey ynskja er undirvísing til avvarðandi um sálarsjúku, og hvussu tey ansa eftir sær sjálvum til tess at hava orkuna til at vera um og skilja hin sálarsjúka. Tað hevði avgjørt

tíðina. Eg haldi framvegis at røðin “Heimsins reinasta land” er ein frálík røð, tað einasta tit skulu ansa eftir er at soðið ikki blívur so tunt sum í Elduvík, Oyndarfirði og á Hellunum og serliga á ruskplássinum

syrgja fyri, at skip ikki liggja í vegin. Í hesum førinum er tað eyðvitað ikki skip, men ísi, vit mugu ansa eftir, sigur Henrik Old. Lesið meiri í Sosialinum í morgin

vísir Hermann Oskarsson á. Ein freistast til at spyrja, um føroyingar hava dugað betur enn onnur at ansa eftir, ella um tað er búsksparkreppan fyrst í nítiárunum, sum lærdi okkum nøkur ting, sum kemur okkum

verður m.a., at búskaparfrøðingar (nevndir búskaparprofetar) og onnur, sum ráðgeva í løtuni, muga ansa eftir, tí tey kunnu tosa eina kreppu til veruleika, og onkur er illur, tí tey, sum úttala seg ikki [...] ongin veit fullkomuliga, hvar vit lenda (nakrir aktørar eru í fríum falli). Men rætt er, at vit skulu ansa eftir, hvat vit siga og argumentera væl – eins og við øllum vit takast við. Tey, sum eru serliga kritisk

Veldan, ruskplássið lýkur enn ikki allar treytir enn. Tað skal verða innhegnað, og ein persónur skal ansa tí og halda tað økið. Men hetta er ávegis. Plássið er planerað í summar, og nú vantar bert at gera

eykadómarum. Hesir stóðu undir dystinum við hvør sítt mál, haðani teirra uppgáva serstakliga var at ansa eftir tí, sum fyrifórst í brotsteiginum. – Hetta var fínasta slag. Vit hava við hesum trý pør av eygum

menniskju at lurta eftir djórum. Tey eru ikki orsøk til peningarligar kreppur, eta seg ikki feit og ansa eftir umhvørvinum.

tosar um, at føroyska altjóða skipaskrásetingin skal gerast heimsumfevnandi, eiga vit sum tjóð at ansa væl eftir, hvat tað er, sum vit fyritaka okkum uttanfyri landoddarnar. - Gera vit ikki tað, kann hetta

Hvussu kunnu tey trúgva, um tey ikki hoyra um hann?” So hoyrdi eg ein drong siga: “Elsabet! Nú mást tú ansa tær. Tú hevur sitið í fangahúsið fyri trúgv tína á Jesus. Tú kann blíva sett føst aftur, ja, tú kann