hátíðarhaldinum í gjár, Flaggdagin. Patruljufundirnir á Bakkahellu og seinni í skótahúsinum við Havnará styrkti samanhaldið millum dreingirnar í býnum. Ferðirnar í haga og á fjøllum kring landið, summ

Íslandi, Finni Jónsyni. Finnur, sum hann vanliga var kallaður, vaks upp í Bringsnagøtu. Hann spældi í Havnará og í ósanum, sum børnini gjørdi tá. Eisini var tá vanligt, at børnini spældu á stein­unum, sum í

m hjá sitandi samgongu um at fríðka um býin. Ætlanin er at gera ein skráning tvørtur um ósan av Havnará á líknandi hátt, sum gjørt er á Skálatrøð, sigur Heðin Mortensen, borgarstjóri. Verkætlanin er mest

Eg fekk alt fyri ett hugskotið, at Havnará skuldi verið flutt oman í Tórsgøtu. Hví? Jú tí niðasti partur av Tórsgøtu liggur nógv lægri enn Vaglið, so tú kanst fáa ein foss, og tí Vágsbotnur er vorðin Perlan [...] Perlan í Tórshavn.??Hugskotið er, at leggja eitt rør frá Havnará, norðanfyri Sjónleikarhúsið oman til Tórsgøtu við Frelsunarherin. Her kann so áin fossa oman til handilin hjá Kissa, haðani kann áin renna [...] speglast í sjónum. Har er meira friður enn á Kongbrúnni, tí har er minni bilferðsla.? ?Við at flyta Havnará oman í niðasta enda av Tórsgøtu vildi Havnin fingið eitt heilt einastandandi býarrúm. Tann hugni

hug at uppiahlda sær sær í fríløtum. Í hesum sambandi er ætlanin at umskipa plássið við munnan av Havnará til eitt uppihaldsøki. Ætlanin er at gera eina lága træbrúgv við trinum framvið bryggjukantinum,

førningi besta bátur skotin av lunni varð. Skúlin á Vaglinum, grótborgin fríða, Mentanardepil við Havnará, lærdi at lesa rokna og skriva, lærdi út yvir heimin at sjá. Lærdi at æra og elska sjálvt lívið,

til eina vakra, stóra miðbýarlund við alskyns plantum og trøum, eini miðbýartjørn o.s.fr. HAVNARÁ: Tá so Havnará eisini verður uppafturlatin, verður Tórshavn ein ómetaliga vakur, grønur og hugnaligur h

vatni í hesi á til neytini. Hetta var ein stórur lætti, tí annars skuldi farast eftir vatninum úr Havnará uppi við tinghúsið, har vatnið var reint. Niðanfyri ting­hús­brúnna vaskaðu konurnar klæði. Tað var [...] ikki lætt, at farast skuldi so langan veg, tá brúk var fyri vatni. Alt drekkivatn varð heintað úr Havnará, har áin krossaði Ting­hús­vegin. Har var ein hylur, har tað var lutfalsliga lætt at fáa vatnbytturnar

ára gamal. Hetta var ein summardag, tá eg sum vanliga spældi á sandinum á eystaru vág. Her rann Havnará oman. Tað var altíð roynt at leypa um ánna turrskøddur. Men ein dagin var tað ein genta Trina hjá

gav øllum dunnunum, sum hildu til á sandinum at eta, og fekk hetta eisini æðurnar at koma niðan í Havnará. Vanliga hevði Dia ein grís at eta avlopið frá køkinum. Ein av teimum kallaði hann fyri Bismark.