serføroyskan sangskatt eftir seg. Bygdarráðið var ongantíð í iva um, at tað var rætt at heimbygdin ger nakað serligt burtur úr, nú 100 ár eru síðani tónaskaldið varð borið í heim. Símin vónar, at fólk taka

eingin letur við seg koma, at ein tinglimur ? parlamentarikari ? kann hóreiggja sær, sum Jenis av Rana ger, og skorða seg undir trúarmál. Er tað kanska stillisliga vorðið góðtikið, at hann hevur tikið við luti

ivi um, at tað fara at verða teir, sum vinna FM. Tað svíður væl meiri hjá okkum, enn tað ivaleyst ger hjá teimum, tá ið spælarar verða skaddir ella leikbannaðir. Tað skal ikki skiljast soleiðis, at vit

høvi at sagt sína hugsan. Eitt lítið land má hava eina skipan seymaða til eitt lítið land. Fólkið ger av, hvør skal ráða, men tey ráðandi kunnu - og skulu - lurta eftir skili og sjónarmiðum, ikki bara

kvøld. Tað er tað einasta, sum munar nakað, sigur hann. Hann vísir á, at ynski er at fá ein túr, sum ger tað møguligt hjá Sandoyarfólki at brúka tey tilboð, sum eru á »meginlandinum«. Hesi liggja ofta seint

valevni er aftur á listanum hesuferð. Gamli Sverri Midjord bjóðar seg fram einaferð afturat og tað ger ein annar býráðslimur hjá javnaðarflokkinum, Pauli Einarsson, eisini. Hinvegin hevur triði býráðslimurin

Jenis ásannar, at búskaparstøðan í Føroyum hevur verið betri, men hann er sannførdur um, at samgongan ger støðuna verri, enn hon í veruleikanum er. ?Hetta er eitt spæl fyri gallarínum. Búskapurin hevur tað

var, at kappingarráðið helt ikki, at tað kundi blanda seg upp í dispositiónir, sum Føroya Løgting ger. ? Um tað er rætt, veit eg ikki, men tá Løgtingið kemur við játtanum, skuldi ein trúð, at hetta var

?????? Í Starvsblaðnum, sum varð sent limunum í Starvsmannafelagnum og fjølmiðlunum fríggjadagin, ger nevndin í felagnum greitt, at nú skal grein 4 í sáttmál-anum haldast. Uttan undantak skulu nú øll størv

práta við ymsu miðlarnar, og tó at leikarabussurin hesaferð mátti bíða nakað longri, enn hann vanliga ger, so tóktist hetta tó ikki at nerva hálva vestmenningin ella hinar í hópinum. Kennir einki Og tað stóð