hava sæð í seinastuni við millum annað flytanini av Strandferðsluni. Tað er ómetaliga harmiligt, at okkara løgtingsumboð úr Suðurstreymi sita og sova, meðan alt verður flutt út Havnini, peningur eins
út í luftina hendan dagin, betri var tað ósagt: ”Ísland er tað einasta land í verðini, sum virðir okkum sum tjóð.” Hvat skal man siga til slíkt tokusnakk? Og enn einaferð er orðavalið misvísandi, tí
ella ei, men um føroyska samleikan sum tjóð. At vit eru í ríkisfelagsskapi við danskarar, ger okkum ongantíð til danskarar fyri tað, og tí er eingin meining í, at vit nú skulu seta á stovn okkara
fingið íblástur av ártúsundar sivilisatión. Hesi orð ríkaðu málið og gjørdust sum fráleið ein partur av okkum sjálvum, okkara mentan og samleika. Hetta sá Rikard Long, sáli, men ikki okkara blindu puristar
snørini stóðu leys frá skipinum. Skoytti uppí snørið Mær dámdi at hava fleiri húkar á teininum, men okkum dámdu ikki at hava hesar nylongreiðirnar tá. Skiparanum dámdi betri tær gomlu greiðirnar við
mínum tykki ein skeiv, lokalpolitisk landstýrismannaavgerð. Men vit mugu nú einaferð fyrihalda okkum til veruleikan: Skúlin er har, farið verður skjótt undir nýbygging, nýmótansgerð og víðkan, [...] týdningarmikil grein, tí at – og aftur her mugu vit fyrihalda okkum til veruleikan – fiskivinna er okkara høvuðsvinna, og verður verðandi tað í langa tíð frameftir. Talan er heldur – og verður tað í
2 skúlar við eini einstreingjaðari leiðslu, uttan tó at leggja skúlarnar saman. Í londunum uttanum okkum og her á landi síggja vit vanliga ikki størri skúlaeindir enn um 400-500 næmingar. Havi eisini
siglingarrennuni millum tveir teir ríkastu heimspartarnar í verðini. Vit kunnu ikki renna frá tí. Okkara geografiska plasering mitt úti í havinum ger, at Føroyar eru millum vátastu lond í heiminum. Men
barnaárum vóru vit á barnamøti og eisini á rættuligum missiónsmøtum. Ikki tí vit skuldu, heima hjá okkum var trúarfrælsi, heldur tí vit tímdu, tað var ikki so nógv at fara til í hesi avbyrgdu bygd. Eg [...] syngja og setast við døgurðaborðið. Hamborgararyggur í ananas og ísur og kaffi omaná. Vit dusa okkum í reinari vælveru. 150 oyndfirðingar og tað kundu verið fleiri. Teir koma næsta ár, tí hóast karmurin
vit mannagongdini fyri, hvussu gerast skal, um vit loysa frá verandi samveldisskipan – ella tengja okkum nærri samveldinum ella at øðrum skipanum. Við hesum hava vit ikki loyst ósemjuna um loysing ella
