Veldan, ruskplássið lýkur enn ikki allar treytir enn. Tað skal verða innhegnað, og ein persónur skal ansa tí og halda tað økið. Men hetta er ávegis. Plássið er planerað í summar, og nú vantar bert at gera

verður m.a., at búskaparfrøðingar (nevndir búskaparprofetar) og onnur, sum ráðgeva í løtuni, muga ansa eftir, tí tey kunnu tosa eina kreppu til veruleika, og onkur er illur, tí tey, sum úttala seg ikki [...] ongin veit fullkomuliga, hvar vit lenda (nakrir aktørar eru í fríum falli). Men rætt er, at vit skulu ansa eftir, hvat vit siga og argumentera væl – eins og við øllum vit takast við. Tey, sum eru serliga kritisk

vísir Hermann Oskarsson á. Ein freistast til at spyrja, um føroyingar hava dugað betur enn onnur at ansa eftir, ella um tað er búsksparkreppan fyrst í nítiárunum, sum lærdi okkum nøkur ting, sum kemur okkum

syrgja fyri, at skip ikki liggja í vegin. Í hesum førinum er tað eyðvitað ikki skip, men ísi, vit mugu ansa eftir, sigur Henrik Old. Lesið meiri í Sosialinum í morgin

tíðina. Eg haldi framvegis at røðin “Heimsins reinasta land” er ein frálík røð, tað einasta tit skulu ansa eftir er at soðið ikki blívur so tunt sum í Elduvík, Oyndarfirði og á Hellunum og serliga á ruskplássinum

sálarsjúku tey varða av. Nakað av tí tey ynskja er undirvísing til avvarðandi um sálarsjúku, og hvussu tey ansa eftir sær sjálvum til tess at hava orkuna til at vera um og skilja hin sálarsjúka. Tað hevði avgjørt

løgtingsmaður fyri Miðflokkin, og sipar til mál sum rúdrekkalógina, fosturtøku og 266b. - Føroyingar mugu ansa eftir, hvørjar kvinnur verða valdar á ting. Kvinnur skulu ikki bara veljast, tí tær eru kvinnur, sigur

millum tennirnar sum tær meira seigu. Men sukur er sukur og alt sukur kann brenna tennirnar um vit ikki ansa eftir. Lakressið kemur eisini av Bornholm og her eru møguleikarnir heilt nógvir, líka frá lakresstykkjum

bleiv brekaður. Hann kundi ikki siga eitt orð ella eta sjálvur. Hann gekk ofta beint fram uttan at ansa sær, so hann var strævin at hava heima. Møguleikar fyri at sleppa á stovn vóru eingir. Tey vóru so

arbeiðið í tinginum eigur at fara fram. Sambært hesi tingskipan er ein av uppgávunum hjá formanninum at ansa eftir, at alt er í góðum skili, og at viðgerðin er virðilig. Vanliga fáa tingfólk átalu, tá ið tey