árini), eg var við honum tvær ferð og fleygaði náta, nei nei, at hyggja 200-300 metrar niður í tað bláa hav, tað var ikki akkurát je, so har slapp hann at vera einsamallur fyri mær. Pabba elskaði havið, og havið

mørkt det er I graven! Omstrål mig, så jeg glemmer den, salv øjet på din syge ven, så jeg han se Guds-haven! Kom I den sidste nattevagt I en af mine kæres dragt, og sæt dig ved min side! Og tal med mig, som

av góðum grundum myndað sum ein sjóferð, og nú er Jørgin Olaf farin sína seinastu ferð um lívsins hav. Saknurin er stórur, ikki bara hjá hansara næstrafólki, men hjá allari Skúvoyar bygd. Á fámentum plássi

after her friend Rena Bain formed the Shetland Faroe Association. Many strong and lasting friendships have been formed between members of the two groups. No challenge was ever too great for her and her hospitality

av sól, og tað stóð við klettin. Hann var sera glaður henda morgunin og sang: »Halt út, halt út á hav…« eini tvey ørindi, so sigur hann: »Sum Mikkjal á Ryggi kann yrkja«. Honum dámdi so sera væl alt tað

den anden trawler kom over til os og tog din far med sig. Derefter lå vi mutters alene på det åbne hav og ventede det meste af en eftermiddag, til vores trawler havde tid til at hente os igen. Ved nærmere [...] det ændrer ikke på det essentielle, at vi to lå og flød mutters alene i redningsbåden på det åbne hav det meste af en efter­middag. Der var ikke grund til panik. Vi vidste, at vi ville blive fisket op [...] virkelig pæn. Jeg var hoppet på limpinden. Du sad udenfor og grinede. Jeg mistænkte aldrig dig for at have skrevet det. I løbet af dagen gik du til bekendelse, og jeg sagde bare ”nå”, og alle fik sig en griner

Sig nærmer tiden, da jeg må væk, jeg hører vinterens stemme; thi også jeg er kun her på træk og haver andensteds hjemme. Jeg vidste længe, jeg skal herfra; det hjertet ikke betynger, og derfor lige glad

ikki ert okkara millum longur. Bert 41 ára gomul og í fagrasta blóma hvarv tú í havsbrúnni, har sum hav og himmal møtast, sum prestur tók til henda dagin í kirkjuni. Hví títt ljós skuldi sløkkjast nú, er [...] at prýða urtagarðin, sum ber av øllum. Stórur verður saknurin, nú tú fór handan havsbrúgv, har sum hav og himmal møtast. Eftir sita vit við minn­unum um teg og tey eru bjørt. Eins bjørt og hin bjarta sól

heimið, fyrst í Klakksvík og síðani í Hvalba. Á Kráargøtu var tann vakr­asti urtagarðurin – eitt lit­hav av blómum, rósutrøum og smølum gøtum, ið vóru klæddar vid ævintýrkendum skeljum og steinum. Tá mann

ein málning. Á brævbjálvanum hevði Ingolf málað ella teknað Kunoynna, Nestindar, tjøldur, himmal og hav, - og livandi ljós. Ingolf var skóti burturav og gjørdi eitt stórt ókeypis arbeiði fyri teir gulu skótarnar