greitt frá, at bert Gud hevur makt, at kasta nakran í eldsjógvin. Í Lukasar Evangelii, kapitul 12, vers 4 til 5, stendur soleiðis: ?Men Eg sigi tykkum, vinir Mínir: Óttist ikki fyri teimum, ið drepa likamið
at skunda sær, men eg minnist einki annað enn at øll fingu ein bita, hóast Gunhild hevði nógv um at ver aog vildi skunda sær út at hoyggja. Hon vildi øllum væl og hevði gott hjartalag, men varð ofta ikki
enda hesu míni fátæku orð við at sitera tað, sum okkara frelsari Jesus sjálvur sigur í Matteus 22 vers 35-40. Og ein irra, ein lógkønur, spurdi hann - fyri at freista hann - »Meistari! hvat er hitt stóra
viðmerkingar í samband við palestinsku líðingina - tær fáu ferðirnar, støðan yvirhøvur hevur verið umrødd á tingi - so eru hesar fullkomiliga munaleysar og uttan ávirkan. Hinvegin má sigast
Heri Mohr Góði Sonne Smith. Títt bræv til mín tann 20. november endaði soleiðis: ”Annars, ver vælkomin til tann dialogin, sum bæði tú og eg sóknast eftir”. Hatta var, satt at siga, musikkur í mínum oyrum
hjarta og tvíhaldan um maktina hjá ávísum flokki um eitt ávíst vinnuligt øki. Hvør er so politiski veruleiki føroyinga viðv. ES? Tað vita vit als ikki!! Menn gita ístaðin fyri at taka um “ondets rod”
niðurleggja fleiri deildir, enn tað annars kemur upp á tal við føroyskum eigaraskara, heldur als ikki. Ver vísur í, at einhvør eigari sker niður upp á tað, sum ikki gevur penger. Har er ongin munur á føroyingum
eina, ítøkiliga dømi, men hon hevur frænir av, at fleiri arbeiðsgevarar eru farnir at ressast og tí ver vandi fyri, at fleiri fara at royna at fáa sær ein fyrimun av dóminum í Strasburg. Men talan er bara
hava so ilt av okkum sjómonnum. Nú byrjar at ganga betri aftur, prísurin er farin naka: upp, og so ver:ur spent bein fyri okkum, sum hava strí:st á havinum í øll hesi ár vi: sera vánaligum prísum. Kanska
løgtingskvinna Rættindi hjá børnum Søguliga gongdin í broytingin í rættindum og skyldum hjá børnum, hava verið nógvar og umfatandi seinastu øldina. Frá at hava verið roknaði sum ognarlutir hjá foreldrum,
