Dimmalætting skrivaði hesi minningarorð um Bøkjaran: Bøkjarin var eitt reystmenni, hugagóður, íðin og arbeiðsamur sum fáur. Tað er ikki meira enn o.u. 5 ár síðani, hann helt uppat at arbeiða í Vágsbotni

so ryggbrotnir og máttleysir niður á pappírið, sum hesar mongu ferðir eg havi roynt at skriva minningarorð um teg, mín elskaða mamma. Og so løgið tað ljóðar, so kennist tað ikki minni svárt at vita, at

Tað fellur mær ikki lætt at seta meg at skriva minningarorð um mammu, men eg kann ikki blíva við at útseta tað. Mamma okkara er farin heim til Harran, til tann bústað sum varð gjørdur henni til reiðar

hesa hugnaligu høgtíð, kennist tað sera tungt og meiningsleyst at skula seta seg niður at skriva minningarorð um teg. Hetta er júst tann tíðin, tú sum smádrongur dámdi og dugdi so sera væl at hugna um. Tú [...] hesa hugnaligu høgtíð, kennist tað sera tungt og meiningsleyst at skula seta seg niður at skriva minningarorð um teg. Hetta er júst tann tíðin, tú sum smádrongur dámdi og dugdi so sera væl at hugna um. Tú

ein at hugsa um lagnuna hjá hesum unga manni, sum bert gjørdist 23 ára gamal. Fyrsta slóðin vóru minningarorð, sum Absalon Joensen, prestur, hevði í Dimmalætting, har hann millum annað skrivar: Hans Jacob

Afturfyri plagdi Alli at fáa eitt lamb. Tað kom eisini væl við. Louis Zachariassen skrivaði hesi minningarorð um Poul í Tingakrossi: “Við Poul í Geil er farin ein sermerktur føroyingur og ein maður, sum var

gingið upp fyri meg, at babba ikki er millum okkum meir. Skilji tað ikki heilt. Tó skulu hesi fáu minningarorð um hann, vera honum til æru. Stilnað er niðri á Streymneskai. Hvønn dag eg komi heim úr skúlanum

hesa persónligu kvøðu við at heita á tykkum, sum nú stíla fyri á Sosialinum, um at endurprenta minningarorð faðirs míns við deyða Martins, sum hann skrivaði í blaðið 4/1-1967. Hóskandi hevði tað verið,

at tá grannin frá barnaárunum, Gamli Sloan, doyði, so skrivaði William eitt ómetaliga vakurt minningarorð um mannin, hóast teir á mongum økjum vóru ósamdir. Virðing Egi metir, at hann hevur roynt at verið

síðuna av telduni, samlandi tankarnar um teg og tað tú ert og hevur verið fyri meg og míni. Hetta minningarorð er um Pápabeiggja mín Johan Smith... sála (Pápabeiggi við stórum P, tí hann hevði altíð eitt lær