teskandi og larmandi børn eitt, sum ger, at tey ikki kenna ta góðu upplivingina og friðin, tá tey fara hagar. Fyri hana er púra greitt, at alt skal vera við máta og tekur fram egna uppliving í kirkjuni: – Eg

hvat tað er, sum skapar gott skerpikjøt, og hvussu vit kunnu stýra ræsingar- og turkingarprosessini hagar, sum vit vilja hava hana. Teir, sum vóru við í verkætlanini fyri Fróðskaparsetrið, vóru Svein-Ole

, men hetta krevur nógv meira enn bara at lata standa til. Hann vísir á, at nógvastaðni hevur tú hagar, har einki hegn er millum hagapartarnar, og tá kann brundsseyður ferðast ímillum, sum hann vil. - [...] soleiðis verður burturspilt. - Ja, kanska verður tú, sum hevur lagt stórt arbeiði í ein ella fleiri hagar, bara flentur at – og kanska sigur onkur um teg ”hatta býtta í Funningi”, sum røktingarmaðurin skemtandi

Müller. Men fá munnu vita, at hansara skipskista saman við eini korðu er í bóndagarðinum inni á Sundi, hagar Müller ættin eisini er komin. Hetta gevur eitt frálíkt høvi til at greiða frá upprunaliga ogn­ar­mannin [...] Benadikta eitt framúr menniskja. Hon var kend fyri at vera serliga góð við børnini, sum komu inn hag­ar. Sambandið millum Sund og Hvítanes var serliga gott í hennara tíð. Verfaðir Nenu plag­di at taka

Heyst. Har hongur eitt leyvblað á hasum trænum har yviri, og eg havi hug at fara hagar at taka tað har hongur tað, og eg havi ikki tikið tað enn, men kanska skal vindurin taka tað heldur. Byrjan. Upphavið [...] mold... Tú: ein gloypibiti á tíðarinnar skiftandi góðsku. Tí at helvtin av tær vil ferðast aftur hagar, ið lívsins sangir hava bløtt. Hvítur sannleiki. Evarska lítil farri av teirri mongu taldu tøgn. Hvassa

eina ferð verið á flogið, so hyggur tú restina av ævi tíni upp móti himni, tí har hevur tú verið, og hagar vilt tú altíð sleppa aftur". Orðini eigur listamálarin, myndahøggarin, arkitekturin, verkfrøðingurin

vit hoyrdu dømi um í einum morgunlestri nú í vikuni, ræður um at kortið er rætt, um ein skal koma hagar, ein ætlar sær. So tann sum ætlar sær at broyta formligu viðurskiftini viðvíkjandi Tjóðpallinum, fær

vitjanarmiðdepili, eigur at verða gjørd ein gøta fram við bakkanum frá Gomlurætt til Kirkjubøar, hagar fólk kunnu ganga ella súkkla, um tey hava hug til tað. Ein vitjanarmiðdepil við Gomlurætt kann eisini

ngar. Vit hava fantastiska dugnalig starvsfólk á deildini og øll kunnu kenna seg trygg, sum koma hagar. Samstarvstrupulleikarnir eru einans í leiðsluni á deildini, har sjúkrarøktarfrøðingarnir ikki vilja

plagar at skriva beinrakið um ymist mál til ymisk endamál. Eg vil leggja afturat, at eru vit komin hagar, at tað nú BARA er “túnatosastílurin”, sum verður roknaður sum "livandi mál", so hava vit gjørt málinum