lemmatrolararnir hava eftir, vestanfyri Mykines, men nú eru russisku svartkjaftatrolararnir eisini komnir hagar. Bjarki Berg segði, at føroysku trolararnir javnan bróta hál av, hóast tey bara eru komin í helvt
leita sær norðuryvir. Tá var Mjørkadalur at fara til. Hjørleif og nógvir aðrir suðringar leitaðu hagar at vinna til lívsins uppihald. Tá hetta var liðugt, var hann eitt skiftið hjá Peturi Mikkelsen og
um hevði stór tíðindi at bera okkum føroyingum nú um dagarnar Tríggir av fýra dønum ynskja okkum hagar piparið grør! Í hesum er einki nýtt. Ein kanning, sum Jútlandsposturin gjørdi fyri tveimum árum síðani
teskandi og larmandi børn eitt, sum ger, at tey ikki kenna ta góðu upplivingina og friðin, tá tey fara hagar. Fyri hana er púra greitt, at alt skal vera við máta og tekur fram egna uppliving í kirkjuni: – Eg
hvat tað er, sum skapar gott skerpikjøt, og hvussu vit kunnu stýra ræsingar- og turkingarprosessini hagar, sum vit vilja hava hana. Teir, sum vóru við í verkætlanini fyri Fróðskaparsetrið, vóru Svein-Ole
, men hetta krevur nógv meira enn bara at lata standa til. Hann vísir á, at nógvastaðni hevur tú hagar, har einki hegn er millum hagapartarnar, og tá kann brundsseyður ferðast ímillum, sum hann vil. - [...] soleiðis verður burturspilt. - Ja, kanska verður tú, sum hevur lagt stórt arbeiði í ein ella fleiri hagar, bara flentur at – og kanska sigur onkur um teg ”hatta býtta í Funningi”, sum røktingarmaðurin skemtandi
Müller. Men fá munnu vita, at hansara skipskista saman við eini korðu er í bóndagarðinum inni á Sundi, hagar Müller ættin eisini er komin. Hetta gevur eitt frálíkt høvi til at greiða frá upprunaliga ognarmannin [...] Benadikta eitt framúr menniskja. Hon var kend fyri at vera serliga góð við børnini, sum komu inn hagar. Sambandið millum Sund og Hvítanes var serliga gott í hennara tíð. Verfaðir Nenu plagdi at taka
Heyst. Har hongur eitt leyvblað á hasum trænum har yviri, og eg havi hug at fara hagar at taka tað har hongur tað, og eg havi ikki tikið tað enn, men kanska skal vindurin taka tað heldur. Byrjan. Upphavið [...] mold... Tú: ein gloypibiti á tíðarinnar skiftandi góðsku. Tí at helvtin av tær vil ferðast aftur hagar, ið lívsins sangir hava bløtt. Hvítur sannleiki. Evarska lítil farri av teirri mongu taldu tøgn. Hvassa
eina ferð verið á flogið, so hyggur tú restina av ævi tíni upp móti himni, tí har hevur tú verið, og hagar vilt tú altíð sleppa aftur". Orðini eigur listamálarin, myndahøggarin, arkitekturin, verkfrøðingurin
vit hoyrdu dømi um í einum morgunlestri nú í vikuni, ræður um at kortið er rætt, um ein skal koma hagar, ein ætlar sær. So tann sum ætlar sær at broyta formligu viðurskiftini viðvíkjandi Tjóðpallinum, fær