leygardagin, kl 9 verður fundurin tikin uppaftur. Tá fer Atli Dam, fyrrverandi floksformaður, at hava minningarorð yvir Kára D. Petersen, sum doyði í summar. ? Kári var í nógv ár starvsnevndarlimur og floksskrivari

Sum lítil var eg altíð saman við tær og abba og tit vóru altíð so góð við meg. Eg elskaði at sova niðri hjá tykkum at fara oman á Høvdan at keypa fyri tykkum, tí so visti eg, at eg altíð fekk eitt oyr

Ongin av okkum vardi, at hann skuldi fara so bráddliga. Sum so ofta fór hann frá húsum hendan morgunin - ein túr út á Bakka og út í bátahylin, har hann átti so nógvar túrar, men at hetta skuldi verða

gingið upp fyri meg, at babba ikki er millum okkum meir. Skilji tað ikki heilt. Tó skulu hesi fáu minningarorð um hann, vera honum til æru. Stilnað er niðri á Streymneskai. Hvønn dag eg komi heim úr skúlanum

Mín góða mamma, takk fyri tað tú okkum lærdi, at elska Gud, hann ei sín son spardi. Tú farin er, so sára verður saknað. Aftur tú er pápa hjá. Sovið søtt, til tit aftur vakna. Ein fyrimynd tit vóru. Og

Vit høvdu tað altíð so gott saman. Onkuntíð svav eg hjá tær, tá Egil var burtur í arbeiðsørindum. Altíð hevði tú so ringt við at lova Egili avstað. Tú orkaði ikki tankan um ikki at fáa fatur á honum,

Tað er enn so óveruligt fyri meg, er tað virkiliga Snæbjørg, sum liggur har, so lívsglað, hóast eitt lív merkt av sjúku og eitt so gott menniskja, hon var altíð so góð við meg og mína familju og altíð

Aftur nú, fyri hálvum øðrum mánaða síðani, legði deyðin sína køldu hond á ein av okkara kæru, og hesa ferðina var tað frá tí fyrra endanum av lívinum. Lítli Terji hjá Atla og Mariu er farin, akkurát v

Góði Willy! Ikki var tað í mínum huga, at fríggjakvøldið skuldi verða títt allarsíðsta kvøld her hjá okkum. Sum altíð var tað hugnaligt at fáa teg inn á gólvið. Onkuntíð bleiv tað bara til eitt stutt

Minnini liva eftir hjá teimum, ið hava mist Tað kom ikki so óvart á, nú lívstráður tín slitnaði. Vit undraðust mangan , at tú hóraði undan, tí heilsuveikur vart tú frá ungum av, hevði ring lungu og má