visti hvat galt. Faðirin fall frá, tá ið hann mentist til mans. Hann var tann, sum nú gjørdi manslít og legði lunnar undir mannaferð sína gjøgnum hetta tóma rúmið, sum vit øll fara gjøgnum við árini frá Guði [...] og mammuni eftir deyða faðir síns Tá ið fólk fer um tað síðstu sýnuna í bygdini, kenst tað tómligt, og eru mong farin av Gjógvaragarði tey síðstu árini, sum myndað hava tún og húsaveggir í hesum parti av [...] d. Úti undir Eið at seta eina reyðfiskalínu. Nú sást norður í Djúpini. Tann vegin varð kósin sett, tá hann taldist millum menn. Ein dag raknaði ein dreingjarødd í barmi hansara og teskaði honum blíð orð

»Jesus veri við okkum«. Hetta var tann gamla føroyska mentanin. Tey høvdu Jesus við sær bæði í báti og í bjørgum. Vit fingu ein góðan dag. Eg sá tá, hvussu væl hann fiskaði. Jógvan Sofus var tá yvir 70 [...] var burtur um summarið og róði út um veturin sum vanligt var tá á bygd. Tá slupptíðin fór at halla, fór Jógvan Sofus at sigla við trolara. Tá kom broyting í, tí menn sigldu mest sum alt árið. Sum aðrir [...] streymviðurskifti og fiskileiðir hjá gjáarmonnum. Longu tá sá eg, at hettar var skilamaður á sjónum. Tað havi eg staðfest mangar ferðir síðani, tá hann hegnisliga sum fáur hevur sagt frá um vandaferðir

Og so árini í Havn, har vit húsaðust saman, og longu tá læt hann sær bát byggja. Eg minnist, hvussu stolt vit øll vóru av Jóhs. Eli, tá ið báturin var flotaður. Og so tá ið vit sjálvi høvdu fingið tak [...] gróðrarlíkindi rundan um seg, og tá ið okkurt hvast æli kom, so leitaðu vit onnur okkum eisini lívd av eikitrænum,. Men ein vakran summardag í árinum sum fór, fingu vit bráðliga boð um at bløðini fullu [...] so tungar at tær eru við at brotna, og vit onnur spyrja? Hvørjum skulu vit nú standa í lívd av, tað følist sum at vindurin er so tráður, tann sterka eikin sum vit leitaðu okkum lívd av er burtur. Men tað

ið ikki var meira. ? ? ? Vit, systkini hjá Jógvani, hava kent Jónfríð alt okkara vaksna lív ? heilt frá vit vóru blaðung. Svigarinna okkara var sum ein systir fyri okkum. Vit vóru á mangan hátt hvørjum [...] meiningsleyst. Tá verður tøgn. Og grátur. Tíggjundi januar 1998 var ein vakur dagur í Thorsager. Stilli, vetrarsól og kalt. Vit vóru til jarðarferð. Okkara elskaða Jónfríð skuldi jarðast. At vit skuldu siga [...] var fyri ferðsluvanlukku vegna svartakálk. Tað ringasta, ið henda kundi, var hent? Tá ið ein fær slík ófrættaboð, tá steðgar alt á. Kenslurnar stirðna í einum skelki. Tað er sum ein pískur, ið slær og

mær altíð okkurt slikk, tá vit vóru inni í Magn”, sigur hon t.d. Eftir eg fekk boðini, at Jórun var deyð, fór eg at hugsa um, at beint áðrenn jól møtti eg henni í Bónus, og vit snakkaðu nógv og leingi [...] í Gøtu í 2 ár, tá eg undirvísti á Kambsdali. Haðani eru Jórun og mamma mín ættaðar, í Gøtu kom eg at kenna Sólarn, og so løgið, sum tað er, so varð tað Jórun, sum kom sum ein eingil, tá eg hevði brúk fyri [...] Jórun er farin. Hon er farin til Harran. Eg bleiv kløkk og illa við týsdagin 3. januar 2012, tá eg hoyrdi, at Jórun var deyð. Tað tekur tíð, áðrenn tað ordiliga gongur upp fyri einum. Tað gekk nokk ikki

ferð keypti hon mær og Jákup Paula hvør sítt ur, sum vit kundu brúka tá vit fóru í skúla - eg hevði tað inntil eg var fermdur og tá fekk eitt nýtt. Hon varð í útlondum og ferððist nakrar ferðir, og fyri [...] Hóast omma fekk heilabløðing sum 61 ára gomul og tá var illa stødd, so livdi hon longst av systkjunum; men nú eru so øll farin. Á ættarstevnuni ífjør, tá ættarfólk eftir systkini hjá Jüttu vóru boðin saman [...] r maður, dámdi væl at taka speiskliga til. Tey 21 árini mær untist at hava saman við honum, minnist eg hann sum ein góðan vin. Vit vóru sera væl, prátaðu um mangt og hvat. Serliga hevði hann áhuga í tí

ikki lukkuligt at vera fyri, tá ummælarin Karl Anton fór í blekkhúsið. Hann legði ikki fingrarnar ímillum og gav rís og rós, sum hann helt tað var fortjent. Eisini her hava vit øll mist nakað nú Karl Anton [...] Anton til veruleika, vera við til at fullføra hetta verk, tað veri seg tónleikarar, myndugleikar, politikarar og onnur áhugað. Tá virða vit minnið um Karl Anton Klein Mong eru sum fara at sakna Karl Anton [...] soleiðis, at eg kom at kenna hesa stóru persónligheitina av einum menniskja. Og seinni komu vit eisini at hava tøtt bond, eftir at Sosialurin flutti heim í Vágsbotn, og Miðlahúsið gjørdist veruleiki. Minnist

hugsa um teg, og at tú ikki ert millum okkum. Eg kom at kenna tykkum fyrst í 80'unum, tá vit bygdu á Ternuryggi. Vit gjørdust rættiliga góðir vinir, komu nógv saman, og mangan hevur tú bjoðað okkum ein [...] hjá tínum børnum, sum tá gingu í skúla og altíð høvdu sína elskaðu mammu at koma heim til. Góða Kirsten, vit vistu, at tú føldi teg ikki altíð so fríska, men tað var ikki nakað, vit løgdu til merkis í g [...] eftir, tá Signar eitt kvøldi ringdi og segði, at tú vart farin á Landssjúkrahúsið. Tit høvdu, sum so ofta, verið ein túr, men tú vann ikki upp hús aftur. Eg var og vitjaði teg á Landssjúkrahúsinum, tá fekk

øll hugsa sær til, og ikki er missurin minni fyri Janne og familjuna alla. Vit gráta, syrgja og sakna saman við teimum. Vit hava mist ein sera góðan starvsfelaga og vin, og Janne, sum er okkara skúlaleiðari [...] sín stríðsanda frá. Janne og Kristinn hava verið saman til at kalla allar fótbóltsdystirnar, og fótbóltsprátið og -veddingin á skúlanum hava verið hugalig ítriv. Vit fara at sakna Kristinn, hansara skem [...] “Góða summarferiu, Kristinn” – søgdu vit øll – vaksin sum børn síðsta skúladag fyri summarferiuna. Kristinn gekk hugagóður sum altíð og riggaði av. Tað síðsta vit sóu til hansara var, at hann – sum so

tad vóru sjúkrasystrar, læknar ella vinir so vitnaði tú um Jesus. Vit hava nógv góð minnir um teg, tad var familjan sum tú elskadi og tá ið abbabørnini komu vart tú so stoltur, tað vóru ongantíð ov nógv [...] tíni kæru vóru rundan um teg, tad var eitt gott farvæl. Vit fingu at síggja hvussu tú fórt herfrá vid einum smíli um varrarnar og pínan fór. Vit sum sita eftir, vita gott at tú ynskti at verða hjá okkum [...] frískan ella tekur meg heim” tú hevði ein innarligan frið, sum ikki var til at skilja. Tað kann bara hava veri frá tínum Harra og Frelsara sum tú hevdi sett tít álit á og tad sermerkti tína sístu tíð á ein serligan