hann stingur í lumman á gráa jakkanum. Og so slitnar lokkanetið ? á løriftinum aftanfyri hómast nú vónin ímillum fingrarnar, sum rætta seg móti ljósinum. Og eftir á pallinum liggur bert ein einsamallur gráur

tey fast um tað, tey sjálvi kenna og kunnu ávirka og hava als ikki orku at taka nýggj tøk. Sjálvt vónin um, at bygdin skal yvirliva, hongur í einum klønum tráði. Samfeløgini er so niðurpínd, at okkurt av

sær sigurin sunnudagin. Eitt meistaraheitið verður ongan tíð latið við góðum vilja, og í Vági man vónin í øllum førum vera, at steðgurin hja´steypinum har suðuri skal vera drúgvari enn tað eina árið. Og

og hóast útlitini ikki eru so bjørt, sum tey onkra tið hava verið, so er landskappingin nú einasta vónin hjá VÍF. Her er fjarstøðan upp til oddin í løtuni fimm stig, og so má VÍF annars bara vóna, at Neistin

landinum valuta. Suðuroy: Okkum harmar tað almikið, at okkara trúgvi felagi, Henrik Old, er fallin. Men vónin er at formaðurin fer í landsstýrið, so hesin kemur á ting. Listi K eigur tøkk uppiborna fyri sín leiklut

tillutað, og tí átti hon so sanniliga eisini sín stóra lut í sigrinum. Og við hesum mundi seinasta vónin hjá VÍF at fáa nakað munagott burtur úr kappingarárinum eisini fara fyri skeyti. Sjálvandi er liðið [...] Sjtørnan Silvurmerkini vórðu veruleiki í fjørð, tá júst VB vísti seg at vera ov sterkt, og enn livir vónin so fyri eini endurtøku av hesum í Vági. At tað verður tungt, er tó eingin ivi um, og fyri ein stóran

rækjuvinnuni. Tað hoyra vit alt um. Ein veiðumaður livir altíð í vónini, bjartskygnið dregur hugin, vónin um at sólin dagar uppaftur er altíð til staðar. Eitt annað lyndi hjá einum veiði/-vinnulívsmanni,

Hetland. Oljufeløgini fara tí eftir fleiri minni feltum heldur enn eftir teimum heilt stóru keldunum. Vónin at gera tey heilt stóru fundini livir tó framvegis, soleingi tú ikki kennir økið nóg væl. Møguleiki

fáa møguleika at hittast til hugna og samveru í einum nútíðar forum at fáa hugskot innan binding. Vónin er sjálvandi eisini, at nýhugsan innan binding sprettur úr hesum tiltaki. At hittast til Bindicafé

drigist við ein skaða, og sunnukvøldið varð so avgerð tikin um, at hann ikki verður við á ferðini. Vónin er so, at vit hava hann tøkan til heimadysti móti Noreg leygardagin, men tað fáa vit so at síggja