ideologiska symbiosan hevur verið ein meinbogi fyri allan føroyskan politikk og hevur spjatt okkum sum tjóð og fólk heldur enn at fingið okkum at staðið saman. Somuleiðis hevur hetta politiska tvíbýtið havt

Hetta málið hevur sett ta føroysku tjóðina á ovastu tíðindabreddanar útí í heimi, ikki eru vit sum tjóð, blivnir umtalaðir við teimum allarbestu vælvaldu orðum. Danskir politikarar hótta við bál og brand [...] tey høvdu sitið í. Seyðamaðurin er blivin ímyndin uppá dirvi, handlingsmyndugleika, eins og hvør tjóð og fólk hava tørv á slíkum persónum sum Dávid, við myndugleika og áræði og sum ikki lata seg tøla

Føroyum – serstakliga hesa síðstu tíðina. Føroyar serstøk tjóð, er einki gott, um tað merkir: Føroyar serstakliga óvitað og ábyrgdarleys tjóð. Minnist til: Tjóðin er ikki betri enn fólkið, ið myndar hana

sjálvum og ikki minst yvir fyri veljaranum. Reyði blokkur hevur sum funda­ment Javnaðarflokkin og Tjóð­veldi, meðan blái blokkur sum funda­ment hevur Fólkaflokkin og Sambandsflokkin. Smærru flokkarnir

. Men Hann, sum er yvir øllum, hevur talað til okkum ígjøgnum sítt orð, og tí vóni eg, at vit sum tjóð framvegis fara at hava respekt fyri. Hann biður okkum venda okkum frá tí skeiva, sum vit øll eru so [...] Patursson. Nú veit eg ikki, um Sverri var fundamentalistur, men hann ivast ikki í, hvat fundament vit sum tjóð eiga at byggja á. Hann segði m.a. hesi orð í einari røðu í 1944: »Eg eri loysunarmaður, men ongantíð

hevur sjógv í allar ættir, umframt at hetta land aftur er samansett av 18 oyggjum. Vit eru ein serstøk tjóð við okkara egnu siðum. Okkara seyðahald verður ikki rikið eins og vit kenna tað í ES. Sjálvt íslendingar

føroyingum um at fáa sjálvstøðugan limaskap í Norðurlandaráðnum á møti, tí at vit ikki eru ein sjálvstøðug tjóð. Jóannes Eidesgaard vísir á, at tað sum eyðkennir arbeiðið í Norðurlandaráðnum er okkara felags mentan

staðfestan. - Tað, vit skulu tosa um, er, hvørji rættindi, vit skulu hava sum eitt fólk ella ein tjóð og, hvør støða okkara sum eitt land er. Tað, vit skulu tosa um, er okkara rættindi og okkara rættarstøðu

tað so alt umráðandi at verða og blíva sum hini? Hví kunnu vit ikki verða, sum vit eru sum fólk og tjóð? Vit mugu ásanna, at vit eru smá og fá, og tí er skjótt at missa sín samleika sum fólk. Mæta skald [...] hugsi ikki, at vit kunnu taka hesa sangstrofu til okkum, um vit alla tíðina skulu arbeiða og flyta tjóð okkara mentanarliga og í aðrar mátar móti nútíðar­innar rákið, sum einans setur egoistin í okkum

føroyska landsliðið til sigurs á Litava. – Eg eri sera errin av at hava fingið álitið frá eini heilari tjóð, at standa á odda fyri landsliðnum hjá teimum. Eg veit at eg havi sagt tað fyrr, men tað er ein stórur