grundgevingum, at m.a. fyrra Timoteusbræv er skrivað um 100 e.Kr., t.e. langt eftir, at Paulus var deyður. Kvinnur í fyrra Kortintbrævi Men hevur Paulus ikki skrivað fyrra Timoteusbræv, so eru granskarar
ð við honum, men eingin av okkum hugsaði, at tað stóð so illa til, at hann lítla løtu seinni var deyður, bert 59 ára gamal. Tað var sum um beinini fullkomuliga vóru skrykt undan okkum, ein djúp óskiljandi
væl at fáa peningin inn. Tó vísti tað seg í nógvum førum, at tann sum stóð fyri rokningini, var deyður fleiri ár framman undan, og at jørðin var farin til teirra arvingarnar. Men tað var tó altíð onkur
stuttligt var tað eisini. Hetta kundi vera gull vert fyri eftirtíðina. Eitt hálvt ár aftaná var hann deyður. Seinastu ferð eg tosaði við hann, segði hann mær eina lítla søgu um hvalbingar. Hetta var aftaná
brotnaður tvørtur av frammanfyri veingirnar. Meðan eg stóð fremst á vrakinum, flotnaði ein maður upp, deyður. Í komandi parti greiðir Ejler framhaldandi frá søguni um hesa flogvanlukku. Kristian greiðir frá
fingið motorin í gongd. Seinni varð báturin funnin undir Grímsfjalli í Hvalba, og maðurin var funnin deyður longri uppi í haganum. Maðurin er eftir tí at døma komin livandi í land. Í Funningi ella Funningsbotni [...] alla náttina, til hann var funnin av leitingarfólki. Hin maðurin varð nakrar dagar seinni funnin deyður vestari á fjallinum. Her er hann uttan iva vilstur, og hetta gjørdist hansara lagna. Í komandi parti
við smøri á. Mamma vildi ongantíð brúka margarin. Orsøkin var tann, at sum barn mintist hon, at ein deyður og rotin stórhvalur rak á land í Porkeri. Lukturin var ramur, og fólk tosaðu um, at tað var úr
hjálpt henni við roknskapinum, eftir at maður hennara Christian, sum var systkinabarn pápa mín, var deyður í góðum árum í 1916. Margretha og eg avtalaðu, hvør ið skuldi bjóðast. Karin Evensen, kona Jens,
við at fara oman á kajuna á veg til Havnar, tá er tað, at Marius ringir, at hann helt at pápi var deyður. Tá kom Signar og váttaði, at so var. Í komandi parti verður hildið fram við frásøgnini hjá feðgunum
smittar av uppá teirra val av tónleiki. Tað nyttar lítið at hava fingurin á pulsinum, um viðkomandi er deyður... mann kann ikki blíva við at liva uppá Elvis, tíðirnar broytast... ikki sannheit? Tað minnir øgiliga
