hvørt kvøld aftaná, vit hava lisið Faðir vár. Hon ljóðar soleiðis: Jesus, ver tú Jesus mín. Jesus lat meg verða tín. Jesus ver tú álit mítt í hesa nátt og altíð Amen Vit fara altíð at minnast teg, tá vit
elskaði at syngja. Góða mamma, nú sólin aftur er farin at skína á Kráartanga og sólarkaffi hevur verið, bygdin er við at lata seg í várbúna og bygdarfólkið er so smátt farið at gleða seg til tey vøkru
mongd av bundnum og tilvirkaðum pløggum. Eisini minnast vit allar teir góðu túrarnar, vit øll hava verið saman í summarhúsið í Danmark - og hjá ommudóttrini í Keypmannahavn. Tá ein hevur nátt so høgan
omma hevði so góð evnir at veita. Til jarðarferðina hjá ommu hoyrdu vit úr Orðtøkunum kapittul 31 frá vers 14 -31 og hetta eru orð, ið hóska sera væl til ommu, tí soleiðis var omma. Vit hava nógv góð minnir
næstu mongu árini, til tú legðist upp á land mitt í sjeyti árunum at taka tær av festinum, sum hevði verið í slektini í rættuliga nógv ættarlið. Tú byrjaði tá at arbeiða inni á Frostvirkinum í Norddepli
vil eisini takka tær góða mamma, sum hevur verið so trúgv við hansar lið heila lívið og heilt til tað síðsta. Vit kunnu passandi siga tær farvæl elskaði pápi, verpápi og abbi við fyrsta ørindi av sanginum
pabba. Á sjúkrahúsinum í Klaksvík, vildi tú hava systkinabarnið mítt, at lesa 23. Sálma fyri tær. 6. vers ljóðar: »Onki uttan gott og náði skal fylgja mær, allar dagar eg livi, og eg skal búgva í húsi Harrans
týdningarmeiri”. Ella tá eg fór einsamøll til Kalifornia at búgva sum 17 ára gomul, og tú segði: “ver góð Súsanna, tí so fært tú góðar vinir, lívið er veruliga so einfalt”. Ella tá eg var ung og stríddist
skola oman yvir teg. Ver sterk mín sál á køldu náttarvakt, har eingi altarljós til gudar brenna, har hvør ein vón av fannkava varð takt, og hjarta ongan hita meir kann kenna; ver stór mín sál sum rúmdar
verja mostur, Teddy gubban, Angilie, Jan og Erolf. Dagsarbeiðið hjá Leon Gunnar endað er, sum hann, ver trúgvur alla tína ferð; hans unga likam kundi hvílu fá. Gud stilla kann hvørt hjartans djúpa trá. Til
