at vera her til vit blivu gamlar og mettar av døgum Vit høvdu nógvar ætlanir fyri framtíðina, sum t.d. hvat vit skuldu fáa tíðina at ganga við, tá vit góvust sum dagrøktarar. Eitt vóru vit púra samdar um [...] fantastisku evnini, at vit, hvør sær, føldu okkum sum tín besta vinkona. Við tað, at vit allar høvdu teg sum okkara vinkonu, ger, at vit nú kunnu sita saman og deila tey góðu minnini vit hava um teg, og hjálpa [...] keða okkum skuldu vit ikki!. Vit skuldu fara til Klaksvíkar á Húsarhaldsskúla, og so skuldu vit leggja ætlanir víðari harfrá. Nei, lívið skuldi ikki fara afturvið borðinum, og vit ætlaðu okkum ikki bara

og vóru vit sera knýttar at hvørji aðrari. Tú vart bara 18 ár, tá tú flutti út til Jákup at búgva; hann var sjómaður og ofta vóru túrarnir langir. Eg minnist at tú spurdi mammu, um tú kundi hava meg har [...] ja, so vit høvdu nógv okkara millum bæði í álvara og gaman. Tú vart so løtt í sinni og elskaði at spæla býtt, so tú fekst okkum øll at flenna í tárum at tær. Eg minnist tá eg fortaldi tær, at vit skuldu [...] eg bara kunna hoyrt tykkum sagt “Hey”. Pabba segði við meg, tá tú vart farin, at nú máttu vit bara hyggja frameftir og ikki aftureftir, tí vit máttu royna at koma víðari við okkara lívi. Hann vitsti av

saman ? ein stóran barnaflokk ? men vit manglaðu ongantíð nakað. Eg kann minnast, tá tú komst aftur av skipi ? og tað var sum oftast tá eg var farin í song ? og tá eg so vaknaði um morgunin, og sá at tú [...] kærleika. Tað stendur so klárt fyri mær, tá ið eg og børnini komu heim at halda feriu ? tínir útstraktu armar í Kollafjarðardali, tá ið vit komu úr bussinum. Børnini hava altíð staðið tær nær, serstakliga Casper [...] sleppa heim til abba og ommu ? vit vóru ikki meir enn komin úr bilinum, ja so skuldu tú og Casper út til seyðirnar og hønurnar. Eg minnist ta einu ferðina, tá ið vit komu heim, tá hevði tú nýliga fingið hønur

dátt við at hoyra, at tú so brádliga ikki er ímillum okkum meira. Vit báðir hava kent hvønn annan næstan heila lívið, eisini hava vit búð saman eina tíð á Lærlingaheiminum Nørre Søgade 11 í Keypmannahavn [...] spyrst. Minnist sera væl, tá ið tú vart biðin um at halda midnáttarrøðuna á jóansøku í 2000, tú mátti byrja við »Hvar enn tín fótur fjakkar hvar enn tú festur búgv« hann hava vit báðir sungið manga ferðir [...] bara sum at siga tað, vit vóru ikki minni enn 90 næmingar, 43 og 47 í hvørjum flokki, nógv farin víða um knøttin, eisini hettar eydnaðist sera væl, bæði í 1986, 1996, 2000 og 2002, vit tosaðu um at endurtaka

sigldi, vildi hon, at vit døturnar hjá Agnas skuldi sova hjá henni, tá ið Sámal var burtur, og tað gjørdi vit so skiftisvís kanska eina viku ella so í senn. Tað bar við sær, at vit á ein hátt høvdu tvey [...] var sera tungt, tá ið hon ringdi til mín at siga mær tað, men tá ið ringasti skelkurin hevði lagt seg, fór mostir undir at gera alt fyri at basa sjúkuni ella longja sær lívið og vísti hon tá, hvussu lívssterk [...] – og tá ið so gerandisdagurin kemur, verður tað uppaftur verri. Saknurin verður ring­ur at liva við. Tað at hon ikki ringir og heldur, at tað er langt síðani, at hon sá meg. Eg fari oman, og vit seta okkum

soleiðis skuldi ikki verða. Vit hava mist eina góða mammu, vermammu, ommu og langommu, og tú góði babba hevur mist eina góða konu, men tey góðu minnini um mammu missa vit ongantíð. Tá dreingirnir hjá mær vóru [...] koyra runt, tí mamma arbeiddi heima, meðan vit børn vóru smá. So hetta hevur verið ein strævin tíð hjá teimum báðum. Nú eg siti og skrivi, rennur mær í huga, tá vit sum børn hvørt leygarkvøld fingu nýbakaða [...] nýbakaða kaku og mjólk frá mammu. Hetta gleddust vit yvir tí tað smakkaði so væl. Hvønn sunnudag fingu vit kjøt og sós, sunnudagssós, sum vit plagdu at siga, til døgurða, tí tað skuldi merkjast, at tað var

eg, Leon Gunnar, hava verið ígjøgnum nógv gott saman. Vit blivu bæði doypt og konfirmerað saman í Bønhúsinum í Øravík, vit hava gingið í klassa saman í Tvøroyrar skúla og eisini hava vit spælt saman sum [...] fyri alt tú hevur verið fyri meg og takk fyri tíðina, vit hava havt saman. Vit síggjast einaferð aftur. Jesus pápin veri hjá tær og Jesus pápin veri hjá Irdi, Teddy, Angilie og teimum, ið eftir sita. Hvíl [...] Bert fáar tímar áðrenn vanlukkan hendi, stóðu vit í skúlagarðinum og tosaðu. Vit vóru glað og í góðum lag og væntaðu sum altíð at møtast aftur um kvøldið. Men tá so eg kom til hús, fekk eg tey tungu boðini

juni 1945 - . Tey búðu í Tróndargøtu, tá vit skúlavinkonurnar, gingu til hvørja aðra í bindiklubb í mong ár og hittast enn sam­an, hóast vit nú eru fáar eftir. Vit minnast, hvussu stuttligt tað var at koma [...] Jóhan í Hoyvík, hevði havt við heim, tá skipið Hoyvík hevði verið í Onglandi og selt fisk. Í 2002 vóru vit, bindi­klubba­konurnar, ein túr í Noregi og vitjaðu Sannu. Vit vóru 10 í tali. Har komu nógv­ar góðar [...] børn. Hon sat einkja í mong ár. Eisini hjá henni høvdu vit mangar góðar løtur í bindi­klubbanum. Í 2000 fóru vit ein túr til Sveits at vitja Jonnu. Vit vóru 8 sum fóru av­stað. Hetta var eisini ein ógvuliga

síggja nakað ljós fyri framman. Men vit síggja tó, at lívið heldur fram og vit mugu luttaka í tí, tí vit vita, at tað hevði tú ynskt fyri okkum. Nú tá vit fingu tey syrgiligu boðini, at tú vart farin frá [...] av okkum, so gjørdust vit beinanvegin róligar, tá tú vart hjá. Tú vart so góð við okkum og vit við teg. Og tí er tað so ringt at missa teg. Men minnini eiga vit góð, og tey vilja vit goyma í hjørtum okkara [...] meiningsleyst, at vit hvønn dag bara rokna við, at tú við tínum blíða lyndi trínir innum dyrnar. Vit leingjast so nógv eftir tær ? tað er eins og okkara lív er uppsteðgað, og vit hava torført við at síggja

kvinnu. Eg eri ótrúliga takksom fyri, alt okkum untist at hava saman. Hon gav mær so nógv, og vóni eg at tá eg havi hug at fella í fátt, at eg tá kann minnast og læra av øllum tí ríkidømi, hon gav víðari [...] so løgið, havandi í huga at hon var so gomul, men satt at siga hugsaði eg næstan ikki um aldur, tá ið vit sóust, tí hon var so livandi. Var so forvitin, spurdi eftir børnum mínum, og hvat eg tókst við og [...] g. Tann dagin eg stóð brúður, misti hon mannin, sum gekk burtur á sjónum, og tung vóru míni fet, tá vit á veg úr kirkjuni í Samkomuhúsið steðgaðu á heima hjá Onnu. Og seint fari eg at gloyma løtuna inni