sína dagliga gongd í miðbýnum. Eitt av Føroya kendastu arbeiðsplássum hevur nú tikið sakina í egnar hendur. Løgtingið hevur nevniliga gjørt eina avtalu við samkomuna Ebenezer um leigu av parkeringsplássinum
seg á bonkin, men reisist skjótt aftur. Húgvan er smoygd niðurfyri eyguni, kropsburðurin er hokin, hendur í lumma, drýpandi høvur. Hann hyggur eftir klokkuni, ballar sær eina sigarett og slotar upp í luftina
ni, tí glasskálin á lampuni er dottin úr og hevur rakt tey í høvdið. Eingin álvarsligur skaði er hendur, men summi eru blivin seymaði. Vit hava sum kunnugt ikki IKEA í Føroyum, so tað ber illa til hjá
Birgar Johannesen í Havn roynir at fáa hendur á einum eintaki av øllum grammofonplátum og fløgum, sum eru givnar út síðani tann fyrsta, »Eitt sunnukvøld í Plantasjuni«, varð givin út í 1957. – Hettar er
fyri at geva teimum eldri so góðan aldurdóm sum gjørligt. Men tey eru snøgt sagt ov fá. Ov fáar hendur til tey ógvuliga ymiskt krevjandi gomlu. Vit spyrja tí borgarstjórarnar, um teir hava í hyggju at
Normering við lóg, rættvísari fíggjarleist umframt trivnaðar- og nøgdsemiskanningar. Hesi eru ynskini frá TIGN til avvarðandi myndugleikar, nú eitt ár eftir, at eldraøkið varð lagt til kommunurnar at
nógv burtur úr at vera til staðar á almennum plássum í eini roynd at fyribyrgja, at fólk fara til hendurs, ella gera seg inn á hvønn annan. Løgreglan sigur, at aftur í nátt hava tey gjørt nógv burtur úr
einsamallur úti á Føroyabanka við Tvíburðum. Tá kvøldið kom, sløkti eg motorin og legði alt í Guðs hendur. Árla á morgni varð tørnað til aftur, og tað ber slett ikki til at forklára ta kvirru, sum her valdaði
komandi ár. Hóast vøllurin ikki verður klárur til kappingarbyrjan, so ætla vit okkum ikki at sita hendur í favn. Vit hava sett Allan Mørkøre sum høvuðsungdómsvenjara og aftrat honum Eliesar Olsen. Báðir
Antikvariat, ið ætlar at útgeva eitt sjáldsamt handrit eftir William Heinesen, sum hann hevur fingið hendur á. Handritið stavar frá búgvinum eftir Munksgaard, ið gav nógv út eftir William Heinesen. Talan er