at starta. Motorurin er av góðum slagi, og tí var hetta eingin trupulleiki. - Nú er ein mánaður farin síðani eg var á floti seinast, staðfestir Gunnar, sum setir ferð á bátin og hegnisliga stýrir honum

hvaðani hann kemur. Vit kenna hann, meðan hann er her. Og vit missa hann burtur beinanveg, hann er farin. Standa eftir og gána. Vita einki. Men vit vita, at handan ærin, sum liggur inni á sløttum, hon etur

so væl áleiðis komið hjá teimum, at vit fara at royna. Og rætt er. Tá vit koma eystur, er maðurin farin at ringja, og hinir gera klárt at taka úr. Tað er skjótt, at teir hava felt so mikið, sum tyrlan tekur [...] eftir, sum skulu ganga heim. Men tað gongur skjótt í fjallið hjá teimum. Samgongumaðurin er longu farin. Hann fór hinveg móti Árnafirði. Hesir halda móti Norðoyri. Vit koma aftur til Klaksvíkar og seta

sjónarhorni - ella litaðar við somu brillum. Hesi orð eru sum so ikki politisk, men áðrenn fólk eru farin at lesa, hava tey hugt eftir, hvør hevur skrivað, og í stundini verða brillurnar settar á nøsina,

og eftir eina umbygging varð hægst møguliga talið av fólki umborð minkað. Hendan túrin vóru tey farin úr Bergen tann 8. september. Farið var fyrst til Lerwick í Hetlandi, har tað var ein stuttur støðgur

har ein bátur kom av Havnini við einari telefon. Síðan bleiv hildið norðurum, og tá ið klokkan var farin av midnátt, vóru vit komnir norður um Mjóvanes, og tá tók okkara vakt við. Siglt bleiv norður ígjøgnum

taka ímóti okkum innbodnu gestum hendan túrin undir Enniberg, og tey møta so peu an peu. Klokkan er farin tíggju minuttir út um avtgalaðu tíðina klokkan tíggju, tá spakuliga verður lagt frá landi. Ein bilur

hav í 1996, og undan fráferðini metti hann, at ferðin fór at taka eini fimm ár. Nú eru níggju ár farin, og enn hevur Little Swan ikki verið aftur í Sidney, men tað verður hann væntandi komandi ár, sigur

eystanstevnuna og sigast má, at nógv er broytt síðani tá. Røddir hava verið frammi um, at tíðin er farin frá summarstevnunum, men týdningurin av eystanstevnuni er stórur enn, og eystanstevnan er vorðin ein

unnilin lat upp og tað var ikki eingang í honum. Frætti aftaná, at tann eini bilurin var so illa farin, at brandbilur mátti koma eftir honum. Eitt sindur óttafullur hugsaði eg eisini um eld, nú vit stóðu