at eg og onnur á vinstravonginum vísa so lítið tolsemi fyri øðrum, ið hava øðrvísi meiningar enn vit á virðispolitiska økinum. Men tað er munur á tolsemi, haturstalu og at nokta minnilutabólkum rættindi [...] haturstalu og vilja nokta minnilutabólkum rættindi. Tí tað missa vit øll av í síðsta enda. Vísa vit tolsemi fyri teimum, ið eru hatursfull mótvegis sjálvari tilveruni hjá minnilutabólkum, eru vit á vandakós [...] ikki at góðtaka haturstalu. Eg fari ikki at góðtaka, at vit taka rættindi frá minnilutabólkum. Tí tolsemi snýr seg eftir mínum tykki um at hava eitt samfelag, har vit kunnu vera ósamd uttan at gera okkum
halda politikk vera áhugaverdan, og sum hava hug at gera sína ávirkan galdandi og sum royna at vísa tolsemi. Tørvurin lýsir langan veg!
ein lítil partur av øllum øðrum. Og tá eg velji at stilla upp fyri Tjóðveldi, hevur loysingin og tolsemi sjálvandi eisini stóran týdning, sigur Tjóðhild Patursson, ið næstan má sigast at vera sjálvskrivað
eyðmýkjandi bankakreppuárini ella kanska okkurt annað? So hvørt sum mentanarliga globaliseringin við tolsemi og margfeldni á skránni troðkar seg longur og longur inn á Føroyar og fleiri innflytarar av sonevndum
samfelagsligur trupulleiki, at allir føroyingar ikki kenna seg heima í Føroyum. At virðir sum tolsemi og fjølbroytni ikki verða vird, sigur Hans Andrias. Sjálvur kallar hann seg kristnan, men hann
brekaðu í Norðoyggjum. Men stovnarnir hava eisini verið við til at flutt onnur mørk, soleiðis at tolsemi mótvegis teimum brekaðu er vorðið munandi størri, enn tað var fyri 15 árum síðani. Tá vóru tey ikki
soleiðis eigur tað nokk eisini at verða. Mamma tá vit hoyra orðið tolsemi, hugsa vit um teg. Vit kenna ongan sum hevði so stórt tolsemi sum tú, bæði í orði og verki. Mamma tú hevur lært okkum at virða øll
strævna tíðarskeiðið ímeðan Óli var sjúkur og sum kravdi so ómetaligan kærleika, umsorgan, tíð og tolsemi frá tykkum. Eg ynski at endurtaka tað sum John William Joensen segði við jarðarferð Óla, at tit einki [...] hansara altíð kallaði hann, sendur av himli at verða okkum til signing, at sýna okkum kærleika, tolsemi, ein miðdepil fyri forbøn og ákallan á Guð um linna og grøðing. Ólasa stutta lív hevur sett okkara
Mamma er ein rólig jørðbundin kvinna, sum altíð er klár at seta seg niður at lurta og tosa. Hennara tolsemi er stórt og rúmar hon nógvum. Vísdómur hennara er stórur og hevur hon eginleikan at síggja alt frá
Tó skilji eg ikki, at tey, sum siga seg dyrka kærleiksboðskapin í Bíbliuni mest, ofta vísa minst tolsemi. Tað er ein skemtilig andsøgn.« Eg eri ómetaliga glaður fyri niðurstøður tínar um Bíbliuna, serliga [...] lli Gud bæði setur mørk og hatar synd. Og eg eri púra samdur við tær í, at júst hesi vísa lítið tolsemi, tá onkur dittar sær at nevna hetta, sum annars er kjarnin í Bíbliuni stríðið millum hin góða og
