nevniliga fram, at tá ið vanliga føðin hjá einum fuglaslagi fer niður um ein triðing av tí, sum var, tá ið mest var til, minkar talið av pisum brádliga. Eisini gerast sveiggini størri, og í nógvum førum gevast

spakuliga og um náttina verður strúkur í vindi upp í skrið av útsynningi, 13 til 18 metrar um sekundið. Mest skýggjað og ælingur, møguliga við heglingi ella vátaslettingi. Hitin millum 1 og 5 stig.

Stovnurin verður tó framvegis mettur at vera væl fyri. Somikið væl fyri, at toskakvotan verður á mest sum sama støði komandi ár, sum hon hevur verið í ár. Heildarkvotan í 2015 verður 13.795 tons, og av

Jørgen Djurhuus orsaka av skaða verður førur fyri at spæla. Við Sorin Anghel í miðverjuni var tað mest sum tætt hjá AB ímóti B36. Saman við Jóan Símuni Edmundsson lyfti Sorin AB so langt upp og fram, at

Yrkingarnar. Hanus skrivaði J.H.O. Djurhuus – ein bókmentalig ævisøga I-III, 1994-97. Enekk er ein tann mest sermerkti og spennandi føroyski tónleikabólkurin gjøgnum tíðirnar, men hava ikki verið virknir í nógv

traditiónsríku Ólavsøkuframsýningina hjá Listafelagnum, so er júst henda framsýning í grundini helst tann mest hóskandi og meiningsfulli karmurin kring allan ymiskleikan. Vónandi fara onkur verk á Ólavsøkufra

kroatiska mótstøðuliðnum og harvið at stríða og spæla okkum til tað, sum er uppaftur størri. Spælararnir mest sum megna at ganga á vatninum, so teir hava eisini møguleika at megna ta uppgávuna, heldur Sigfríður

Arnold Vegghamar er ein sjaldsom styrki, listarliga fevnir hann frá tí fantastiska, litríka til tað mest erliga, hugtakandi og sjarmerandi brutala, t.d. tá hann málar tey høgu fjøllini har norðuri. Arnold

sínum monnum fyrr í ár vann 5-1 á Skála. -Tað mundi vera tann dysturin, sum vit higartil hava lært mest av. Teir sektaðu øll okkara mistøk. Nú hava vit fimm ferðir spælt javnt. Vit rokna við, at tað skal

á, at ein av trupulleikunum er, at tað eru ov fáir spælarar: -Tað sæst aftur í, at teir somu spæla mest sum hvørja ferð, og at talan er um fáar útskiftingar. Hetta kunnu vit ikki gera nakað við júst nú