einasti bráðdepil (nú er gamla orðið skaðastova ikki nóg fínt og akademiskt longur, tí akut á donskum merkir bráð á føroyskum)einasti bráðdepil er í Havn. Eg havi lurtað eftir onkrum valsendingum. Veit ikki [...] sær í mesta lagi til 29.oktober 2015. Eingin listateria staðfest enn. Seinast vóru 10,7 prosent ikki á vali. Vit vóru 3723 veljarar, so vit kundu verið fjórði størsti flokkur og havt ávirkan. Men eg haldi [...] grava niður løgting og landsstýri og fáa tríggjar klókar útlendskar kvinnur at stýra Føroyum. Ein maður, sum er líka klókur sum eg, skjýtur upp at kasta lut millum tey uppstillaðu. Eg taki húgvuna, sum

Tá eg gekk í Nonnuskúlanum í myrkastu miðøldini, fingu vit at vita, soleiðis, at tað kundi á ongan hátt misfatast, at tann, sum vágaði sær at broyta eitt einasta orð av Guds orðum, var glatað/ur í allar [...] ongantíð skilt kvinnuna. Hann, sigi eg, tí sum skilið er í verðini, er eingin ivi um, at Gud er ein maður, hóast tær í reyðum hosum í Danmark fóru at kalla hann Gudrun fyri 40 árum síðani ella søgdu so hart [...] útlit eru fyri einari illveðursferð. Hesir nørdar savna tær upplivingar, sum tað er at vera um borð á einum ferðamannaskipi í ódn og ringum sjógvi. Nú føroyska ferðavinnan framvegis er har, sum hon altíð

Kristoffur var skjótur at svara. Longu somu nátt skrivar hann á Vágaportalinum, at hann skal kanna málið. Tað tykist mær løgið, at ein maður fyrst skrivar ein pástand í bløðini, og síðani lovar at kanna [...] vanligt at atkvøða ímóti einum máli, og tí sæst ikki út frá atkvøðutølunum, hvussu nógvir tinglimir vóru á fundi, tá atkvøðugreiðslan fór fram. Men onkrar av hasum 20 atkvøðunum mugu so í hvussu so er vera komnar [...] trupulleiki hevði verið, at tað var kostnaðarmikið at koma í gongd, og harafturat manglaðu útbúgvin fólk á øllum økjum. Tí hevði landsstýrið gjørt avtalu við eitt danskt flogfelag (Cimber Air) um í felag at

Kristoffur var skjótur at svara. Longu somu nátt skrivar hann á Vágaportalinum, at hann skal kanna málið. Tað tykist mær løgið, at ein maður fyrst skrivar ein pástand í bløðini, og síðani lovar at kanna [...] vanligt at atkvøða ímóti einum máli, og tí sæst ikki út frá atkvøðutølunum, hvussu nógvir tinglimir vóru á fundi, tá atkvøðugreiðslan fór fram. Men onkrar av hasum 20 atkvøðunum mugu so í hvussu so er vera komnar [...] trupulleiki hevði verið, at tað var kostnaðarmikið at koma í gongd, og harafturat manglaðu útbúgvin fólk á øllum økjum. Tí hevði landsstýrið gjørt avtalu við eitt danskt flogfelag (Cimber Air) um í felag at

við á oyggjaleikunum nakrar ferðir og eisini verið manga bussferðina uttanlands. Hákun er ein persónligheit og ein býarmynd í Havn – er ofta í føroyskari húgvu ella í keppi. Hann er lættur at koma á tal [...] Wenningsted (Wenna), Arne, Ebbe, Finn, Helgi, Hákun og Anna Louisa. Hákun er einasti teirra, ið eftir er á lívi. Hákun er giftist Hjørdis, f. Petersen úr Kollafirði. Í fjør kundu tey hátíðarhalda diamantbrúdleyp [...] smíltist Hákun Mortensen saman við øllum hinum. – Fólk smílast, tí tey eru væl fyri. Eg eri ein maður, sum arbeiðir um dagin og geri fimleik um kvøldið, og tað er fínar greiðir. Tað skuldu øll byrjað

at síggja Petur og Poulinu arbeiða úti á trøðnið, tey vóru altíð saman. Trøðin “uttan fyri Skarið” virkaði sum ein fríðstaður fyri tey bæði. Húsið, sum stendur á trøðnið, sigst vera fyrsta stoypta hús [...] var ein persónur, sum var aktivur í Skopun. Nú Petur var blivin pensjonist, var hann javnan at síggja á keiini, har báturin Hvalnes lá við bátabrúgvarnar, hann var sera glaður fyri tær nýggju brúgvarnar. [...] aftur út í fjørðin, ella vesturum, at royna, men soleiðis bleiv ikki. Petur var ein sera fryntligur maður, hann visti nógv um okkara bygd. Tá tú tosaði við Petur, var altíð ein friður yvir manninum, dugdi

Tann dagin, týsdagin tann 12. februar, á veg norð úr Havn, ið eg fekk deysboðini um Torleif, var tað sum steðgaði alt upp. Tann maður, ið eg síðstu næstan 16 árini, havi arbeitt tætt saman við í politikki [...] sunnukvøldið innan hann doyði, var hvussu vit skuldu skipa okkum í býraðnum, nú eg hevði tikið sæti á tingi. Hóast tú ikki altíð segði so nógv, so hevur Javnaðarflokkurin nógv at takka tær fyri, serliga [...] Torleifi, tykist tað, sum um eitt ættarlið av politikarum er farið, tað er ikki lætt at koma aftan á tykkum, men í virðing fyri tykkum vilja vit, ið eftir eru, gera tað, ið vit eru ment at bera arvin víðari

Tann dagin, týsdagin tann 12. februar, á veg norð úr Havn, ið eg fekk deysboðini um Torleif, var tað sum steðgaði alt upp. Tann maður, ið eg síðstu næstan 16 árini, havi arbeitt tætt saman við í politikki [...] sunnukvøldið innan hann doyði, var hvussu vit skuldu skipa okkum í býraðnum, nú eg hevði tikið sæti á tingi. Hóast tú ikki altíð segði so nógv, so hevur Javnaðarflokkurin nógv at takka tær fyri, serliga [...] Torleifi, tykist tað, sum um eitt ættarlið av politikarum er farið, tað er ikki lætt at koma aftan á tykkum, men í virðing fyri tykkum vilja vit, ið eftir eru, gera tað, ið vit eru ment at bera arvin víðari

verandi í Danmark, og heim teirra gjørdist eitt rættiligt føroyskt heim í Danmark, har tey búðu úti á Amager í Rødegaard 10. Tey høvdu javnan gestir úr Føroyum og ofta nógvar gestir eisini, so tey máttu [...] eina útbúgving. Hann gjørdist løgfrøðingur og fekk eisini starv sum slíkur. Eitt skifti arbeiddi hann á Almannastovuni í Havn. Tað sá alt væl út hjá Gunnar. Men so verður hann so ófatiliga raktur av sjúku [...] frískur ber illa til at ímynda sær, hvussu tað kennist at fáa slík boð. Men Gunnar tók tað sum ein maður og var púra avkláraður um, at hansara dagar vóru taldir, og at hann bókstaviliga talað gekk við deyðanum

orð lúkast burtur. Tá so onkur í meinigheitini missir trúnna er heilt galið, imamarnir fara straks á prædikastólin at viðgera mannin, ikki tað hann sigur. Ein fráfallin puristur er sjálvandi ikki álítandi [...] upp aftur. Tíbetur eri eg síðan aftur blivin ógvuliga væl við tad nyttuga orðið at blíva. At ein maður sum André ger vart við at málreinsingin er farin yvir gevind er heilt uppá pláss, tí talan er ikki [...] og tí er eitt praktiskt orð sum blíva, blivið eitt neyðugt orð í føriskum. Í talumáli er ongin munur á vera og verða, var og varð og tað er helst orsøkin til at vit ikki vita nær vit skulu skriva vera við