Mánakvøldið var borðreitt fyri 308 fólkum segði Kristianna. Og tey sótu heilt rúmliga. Bara í stóra salinum skuldu 300 fólk sitið væl til vanligar veitslur, sigur hon. Og húsið verður heilt nógv brúkt til

Town (Frá Skiffle Sessions), Cleaning Windows (1976) og Raincheck (1996). Hetta uppbygdi dámin í salinum, og fólk gjørdust meira tigandi og sóu út til at liva meir við. Og tað sama merktist á tónleikarunum [...] og teir fóru yvir til heilt stilla lagið One Irish Rover. Hesa løtuna varð ikki nógv sagt inni í salinum. Guitarin hoyrdist næstan ikki, og ein blásari blásti varisliga í eina dempaða trompet. Eg haldi

at biðið tey í hesum høga tingi, sum høvdu viljað, at so var, um at rætta hondina upp. (Kvirt í salinum - eingin rættir hondina upp! Ella var ikki ein hond har? Jú, mín sann, haldi eg, at eg sá ein føroyskan

varð fram, at eitt samfelag, sum bara tosar um fisk, er eitt fátækt samfelag, var beinanveg onkur í salinum, sum hevði hug at mótmæla. Hendan reaktiónin var í grundini eitt sera gott dømi um, hvussu inngrógvin

viðkomandi spurningar um økismenning. Ætlanin er, at fundurin skal enda við einum opnum kjaki, har øll í salinum, umframt fjølmiðlarnar, fáa høvi at seta politisku umboðunum og serfrøðingunum spurningar og siga

tikið. Myndirnar, sum ongantíð eru vístar alment áður, eru tiknar aftan fyri pallin, á pallinum, í salinum og ymsar aðrastaðni í Norðurlandahúsium undir finaluni í 1999. Á framsýningini á Torginum eru myndirnar

fyltu teir húsið við aldargomlum kenslum og melodiskari nýhugsan. Hetta boðaði frá góðum. Ljóðið í salinum var framúr gott, og tá andaligu rockarnir úr Klaksvík, I am, tóku yvir, vóru øll tekin í sól og mána

sigst verða gott í sjónum. Í salinum er nógv gjørt fyri at fáa friðarligar umstøður, og tað er eingin trupulleiki hjá fólki, sum stendur á pallinum, at verða hoyrd í øllum salinum. Ljóð frá motorinum hoyrist [...] kunnu partar av loftinum takast burtur, so fólk kunnu sita undir opnum himni og eta. Nógv tøkni í salinum Undir matstovunum er stórur salur, har fólk kunnu sessast í fyrstafloks biografstólum. Har kunnu

hósdagin, tá ein ótolin borgarstjóri royndi at savna fólk sum frægast inni í Býráðssalinum. Inni í salinum hómaðist eisini ein lítil minniluti, sum hevði føroyskt sum móðursmál. Hóast kallað varð til tíðindafund

eingilskdans við manni í koyristóli, hann var so fegin, at tað finnast ikki orð fyri hansara takksemi. Í salinum, vit sótu í, var borðreitt við kaffi og te og fleiri sløgum av góðum køkum, tað høvdu røsk konufólk