men eisini meira stirvnan búna. Hvørga grøvina fellur týðingin eftir mínari meining í. Eftir situr lesarin við einum dialogi, har tey hálvtriðjatúsund árini millum Platon og okkum fána burtur. Spurningarnir

at lesarin veit, hvar hann er. Í einum broti sum hesum: "Eygleiða pylsubakkar og brúktar tendrarar. Heilsa uppá ein stadnaðan hundalort. Staðfesta at bilar eru vakrast við buklum", heldur lesarin seg

áttamannafari, einum modelli av Westward Hoo og einum modelli av hekkutrolaranum, Stellu Kristinu. Lesarin hevur vent sær til Ríkisumboðið í Føroyum fyri at fáa greiðu á, hvar modellið av Stellu Kristinu

skrivaraborðinum, og tískil endaði gullið í Havn. Til lukku við tí, stendur at lesa. Hvat heldur lesarin? Var tað rætt av HB at kæra?

morð neyvan nakrantíð eitt gott morð! Í mínum bókum skal tað einahelst vera eitt dráp, har vit – lesarin og høvuðspersónurin – ikki vita, hví tað er framt og kanska heldur ikki hvussu. - Restin av bókini [...] ar eru so umhildnar kring heimin. - Eg ivist onga løtuna í, at ein høvuðsorsøkin er, at her fær lesarin eina loysn upp á ein trupulleika. Í tí fløkta gerandisdegnum er tað kanska meiri sjáldsamt, at vit

Brattaberg heldur um føroysku klæðini og mátan, vit brúka tey upp á nú á døgum. Men hvat heldur lesarin? skal tað vera loyvt at seta føroysk klæðir saman, sum ein vil, ella skulu vit hava reglar fyri,

ikki upplivað nakað so stuttligt og livandi áður«, segði Magnus í skellilátri. Og svarið var, sum lesarin longu hevur kollgitt: bara ein ávísur Janus í sínum essi! At kalla hann eitt sólskinsbarn er nú kanska

sent okkum hesa stuttligu myndina av einum veðurlambi í bakrútinum á einum vanligum persónbili. Lesarin var á veg úr Eysturoy til Havnar og komin nakað suður um Landsfjósið í Kollafirði, sær viðkomandi [...] mín sann; tað var eitt stórt veðurlamb - ella ein ær við hornum - sum setti høvdið upp í bakrútin. Lesarin vísir á, at tað er einki óvanligt at síggja hundar í bili, men tað er meira sjáldsamt at síggja eitt

stuttsøguna øðrvísi og lyftir hana upp um eina vanliga gerandisliga søgu. Málið er lætt og gott, og lesarin situr eftir við eini kenslu av nøkrum óvæntaðum, sum krevur nærri umhugsan. ”Luftin bleiv meiri og

beint nú kom mær ein góður seyðarhøvdadøgurða í huga. Hvør bók liggur á náttborðinum? – Ikki stóri lesarin. Men ein serlig bókaútgáva frá norsku skemti teknirøðini Pondus um parlag liggur tó har. Í skuffuni