heim úr skúlanum og fekk tey boð, at tú var farin heim til Harran. Hóast sorgin er stór, gleðir tað meg, at tú hevur fingið frið og at tú ert komin til eitt eydnuríkt stað, har sorg, grátur og pína ikki [...] ikki finnast. Tú var sjúkur í nógvar mánaðir og tú var eisini sera móður nú til síðst. Tað særdi meg, at eg ikki fekk sagt tær eitt síðsta farvæl, men eg eri glað fyri, at eg var hjá tær kvøldið fyri, tú fór [...] deyða tín, sum kom so brádliga. Kærleika vísti tú eisini móti ommu, abbabørnum og langabbabørnum. Meg og systkin míni, Marjun og Dan, gloymdi tú heldur ikki. Tú spurdi altíð eftir okkum og eg eri glað

gjørt av við meg sjálvan, at eg ikki fari at halda fram í Coventry. Tað havi eg sagt venjaranum, Peter Reid. Sáttmálaskeiðið hjá mær her í Coventry er liðugt í summar. Men venjarin hevur latið meg vita, at [...] at um eg fái eitt tilboð nú í januar, so fara teir einki at krevja fyri meg. Alla staðni, har eg havi spælt, havi eg kent tað soleiðis, at felagið hevur fingið bonus fyri lønina, sum teir hava rindað mær [...] umboðað átta feløg. Vit síggja hetta sum ein dreym og møguleika, og tað hevur stóran týdning fyri meg at búgva tætt við felagið, sum eg umboði. Tá ið Claus av danska blaðnum verður spurdur, um hann hevur

bussinum til Streymin og koyrdi meg út til Jonhild og Óla Jákup. Hóast eg búði í Hósvík, ja so slapp eg ikki longur enn til Streymin við bussinum sum oftast. Góð vóru tit við meg og eg við tykkum. Av tí at [...] Men, tit bæði vóru ongantíð í iva, og av tí at tit altíð vóru so blíð at koma inn til, so føldi eg meg sum tað sjeynda ommu- og abbabarnið frá fyrsta degi. Hvørki eg ella Jógvan høvdu koyrikortið, tá ið [...] skemtiliga fyri, at nú bíðaði svigarabbin eftir mær. Ongantíð bað eg Jógvan abba um at koma at koyra meg og ongantíð bað eg Olg-ommu gera mær bæði døgurða og nátturða, men eg fekk tað altíð. Tá ið eg so byrjaði

eldri enn eg og altíð sera góður við meg, hevði eg gjørt okkurt skeivt og fekk skjeld, tók tú meg altíð í forsvar. Allar teir túrar tú koyrdi meg á knallert og sleipaði meg á sleðu tá kavi var. Seinni tá tú [...] tá síðstu ferð vit anda, úr heiminum vit fara so, hjá tær um ævir standa Takk fyri tað tú var fyri meg og míni. Eg vil hervið lýsa frið yvir minnið um beiggja mín Jens Paula Poulsen Tórður

hvat tey royna at siga við meg, sigur Justine. ? Eg var eitt sindur bangin fyri at læra føroyskt at byrja við, og tað hevur heldur ikki verið lætt, tí tey flestu tosa enskt við meg, men nú kann eg samskifta [...] eg havi verið í veitslum hava øll verið so ómetaliga vinarlig, og tey hava tosað við meg uttan yvirhøvur at kenna meg áðrenn. ? Í Føroyum verður farið í veitslu nakað seinni á kvøldi, og so halda tey á [...] føroysk jól, og tey gleða seg ómetaliga nógv til høgtíðina. ? Hvar eru trøðini, var tað fyrsta eg spurdi meg sjálva, tá vit skuldu lenda við flogfarinum, sigur Karen. ? Annars eru vit ógvuliga undrandi yvir,

fyri meg, tí tað tók tankarnar eitt sindur frá vanlukkuni. - Men nú dugi eg at síggja, at tað var alt ov tíðliga, í hvussu so er fyri meg. - Eg arbeiddi rættiliga nógv og dugdi ongantíð at hvíla meg, tí [...] var Beintu ein hollur stuðul. - Hon gekk túrar við mær og lokkaði meg út aftur ímillum fólk, tí sjálv hevði eg hug bara at byrgja meg inni. Bara einaferð upplivdi hon, at fólk, hon kendi, vendu sær burtur [...] koyrd til Havnar. Tað var ein ræðulig koyritúrur, men tíðin aftan á var ikki minni ræðulig tíð fyri meg og pápan. Jens Harry varð lagdur í respirator, men lívið stóð ikki at bjarga og klokkan seks um morgunin

vera heilt erlig, so føli eg meg munandi øðrvísi uttan hesa protesuna, enn tá eg havi hana á. - Fyri meg er tað eingin trupulleiki, tí so løgið tað enn kann ljóða, so føli eg meg frælsa við protesuni, og havi [...] tí dagliga. Hetta brekið er faktiskt bara ein partur av mær. - Ja, tá tú spurdi meg um brekið, mátti eg líkasum hugsa meg um, um tað nú var høgra ella vinstra bein sum var tað styttra, sigur Tóra við Keldu [...] eri meiri enn eitt brek, hóast eg væl veit, at eg síggi ikki út sum hini. - Tey sum ikki kenna meg, síggja meg kanska sum eitt brek. Og onkur hevur enntá sagt, at “Tóra, - tað er hon ið haltar”. Tá eg hoyri

sendingunum og sagt við meg sjálva, at hatta fari eg eisini at gera. Men veruleikin er tann, at ímeðan eg sat í sofuni og sá, hvussu tjúkk fólk gjørdust klænri fyri hvørja viku, fylti eg meg við sjokolátu, sigur [...] Tað er ikki fyrr enn nú, at eg dugi at síggja, hvussu stóra ávirkan tey alt ov nógvu kiloini høvdu á meg bæði kropsliga og sálarliga. Tað var ein ónd ringrás, sum eg veruliga mátti stríðast fyri at koma úr [...] hon hevur vigað ov nógv. - Eg havi ongantíð hugsað um, hvat eg skal eta, og hvussu eg eigi at røra meg. Tað hevur líkasum ikki verið partur av gerandisdegnum, fyrr enn eg fyri fáum árum síðani bleiv meira

sum undraði meg, var, hví júst henda eina myndin varð standandi eftir. Eg royndi tí at kanna, hvørjar tankar og kenslur myndin nam við innan í mær fyri síðan at seta hana inn í ein fyri meg trúligan og [...] einstaku partarnar, sum teksturin var settur saman av. Hetta arbeiðið við tekstinum hugtók meg stórliga og ávirkaði meg ikki sørt. Tað gloppaði dyr, peikaði á samanhangir, sum eg fyrr ikki hevði gáað um, og [...] hevði lagt hana frá mær, so sá eg hana framvegis fyri mær. Við eitt visti eg, hvat tað var, sum hugtók meg. Henda ljóshærda smágentan, sum lá fram eftir rommum, á eini træbrúgv ein summardag við tí eina í huganum

Joyce, søguna og málslig skapanarevni loysti eg meg frá hasum ekkanum. Hvar er veruliga írska lyndið betur varveitt, enn i Ulysses? Men eg loysti ongantíð meg sjálvan frá mínum trúfesti og kærleika til skaldsliga [...] kenni meg drignan at skaldskapinum, seigginum í persónunum og málsliga lyndinum at gera ov lítið av. Berir klettar, heiðalendi, bøvegir og heimrust hava altíð nomið okkurt í mær. Tá BBC vildi hava meg við [...] Vinur mín Sean Sweeny, sum er føroyavinur og eisini dugir føroyskt, hevur altíð biðið meg farið. So eg gleði meg nógv. Eg elski okkara egnu Aran oyggjar, Orknoyggjarnar og Ísland, og frá fyrstan tíð hevur