segði við Inga, er hann alt ov livandi til at doyggja. Í mínari verð er Ingi ikki egnaður at vera deyður. Eg havi bert góð minnir um Inga, og tankarnir fara til tín Anna, sum hevur verið ein fantastiska

Dánial, føddur í Fuglafirði 18. januar 1916 og deyður 10. decembur 2002.Ingibjørg, fødd á Slættanesi 26. juni 1926, deyð 8 decembur 2004 Hóast er kenni meg lítlan at skriva minningarorð um verforeldur

sms og tað bleiv við at sms`a, so reisti eg meg og sá, at Hendrik skrivaði, at eg haldi at babba er deyður. Eg kvakk við. Hvat er tað tú skrivar, hugsaði eg. Kanska er hetta onkur sum skrivar skeivt. Eg ringdi [...] Henrik. Eg hoyrdi so ikka hvat hann segði, tí hann græt so illa. So hoyrdi eg hann segði, at babba er deyður, og eg veit ikki hvat eg skal gera.... So byrjaði eg eisini at gráta og spurdi hvat var hent. Henrik [...] babba fór inn á wc og kom ikki aftur, og hann sá ikki lítlu Astu, áðrenn hann fór, og nú er hann deyður. Eg komi til Havnar, sigi eg við Hendrik, legði hornið á og rann inn á wc og spýði, og hugsaði við

tikin og saknurin situr enn líka tungur á okkum nú, sum hann gjørdi tá fyrst vit frættu, at tú var deyður. Deyðin er sum oftast óvæntaður gestur og hetta er einki undantak. Tann leygarmorgun vit fyrst fingu

jarðarferð saman, málaði talarin eina púra órealistiska, ljósareyða mynd av lívinum hjá manninum, ið var deyður. Tá teskaði tú til mín við einum skálkabrosi: “Vælsignaða lova mær, at tá eg doyggi, so mugu tit

ommubørn og segði við okkum, at hon fór heilt víst at gerast frísk aftur. Vit vistu um onkran, sum var deyður av somu sjúku, men tá vit spurdu ommu um hon fór at doyggja, so segði hon »nei omma verður frísk

Tung vóru boðini eg fekk hendan morgunin, tá elsti sonur okkara ringir og sigur, ”Babba, Jóa er deyður.” Tað var sum at alt steðgaði upp, stóð sum negldur mitt á gólvinum eina góða løtu, hugsaði við mær

i dagurin í mínum lívið. Tað var dagurin, tá ið eg fekk boðini um at góði vinmaður mín Terji var deyður ? einans 35 ár. Tað er heilt óskiljandi fyri meg at eitt menniskja so fylt av lívsgleði, so brádliga

Góði Bjarni Tá mamma við gráturødd sunnukvøldið segði mær, at tú var deyður, skilti eg ikki hví so skuldi verða. Tú hevur verið mín flokkslærari og meir enn tað, og fari fyrst at takka tær fyri alt tað

Omma og eg Omma mín er deyð. Eg veit ikki hvat tað merkir at vera deyður. Eg spurdi, hvør hevði skotið ommu tí tað gera tey í teknifilmunum. Tey vaksnu bara smíltust til mín,og søgdu at hjartað hjá ommu [...] omma hevði verið sjúk. Hetta visti eg gott, tí omma kundi ikki ganga. Men eitt veit eg, at tá man er deyður kann man ikki lata eyguni upp. Omma blundar allatíðina. Bara blundar ikki svevur. Tað var nokkso