var útfrá bygdum á Eskifirði, Vestmannaoyggjunum, Hornafirði og Ólafsvík. Meinhardt upplivdi mangar baldrutar túrar á sjónum, men ongantíð var hann ræddur. Hann var við trolaranum Austfirðingi
einaferð skal hinumegin, so stendur tú óivað har, smílandi sum altíð, og tekur ímóti mær sum so mangar ferðir áður og so spáka vit arm í arm og tosa um leyst og fast og bara njóta at vera saman. Vit høvdu
44 samanhangandi ár! Eingin veit, hvat ið hetta hevur kostað Niels Juel í mistari arbeiðistíð, tí mangar tænastur vóru eisini mitt í viku, og ofta var tað hann, sum varð biðin um at siga fremmandum frá
okkum innar – til góða samveru við foreldur okkara og nú við teg, góði pápi. Vit minnast aftur á mangar góðar barndómsløtur, í heimi, í bø og haga, á seiðaberg og á floti. Mamma og pápi hava eisini stuðlað
Frelsunarhersins og seinni við Havnar Hornorkestri. Nú Osvald er farin, takka vit hjúnuni fyri mangar góðar løtur vit hava havt saman. Tú var ein góður og hollur vinur at hava og gjørdi ikki nógv um
Hann var føddur í Keypmannahavn 04.03.1957. Seinastu mongu árini hevur Petur búð í Vági. Okur høvdu mangar góðar løtur saman. Eg kom at kenna Peter, tá eg flutti suður til Vágs fyri skjótt 10 árum síðani
mangan sangin á blað. Tú dugdi heilt nógvar sangir, bæði fosturlands-, veitslu- og andaligar sangir. Mangar ógloymandi løtur hava vit havt saman við tær og við Hans Esbern, bæði í gaman og álvara. Líka til
ættkærur maður, og honum dámdi væl at greiða frá sínum ættfólki. Sum frásøgumaður var hann framúr góður, mangar eru tær løturnar, tá vit sótu og lurtaðu, meðan hann greiddi frá, ikki minst, tá hann kom inn á sínar
eina ávísa frægd í at verða ósamd um ymisk lívsins viðurskifti. Við hansara argandi lyndi høvdu vit mangar stuttligar samrøður. Sofus var gávumildur sum fáur, men hann vildi verða tað í loyndum; sum tað stendur
tær í skúlastovuni. Við hesum byrjaði ein samrøða okkara millum, sum fór at halda á hesa tíðina – mangar góðar løtur heima hjá tykkum, onkur var eisini hjá mær, eftir at eg flutti heim, og rættiliga nógvar
