manglandi skynsemi og fráverandi etikki, uttan at krevja teir til svars. Vit hildu enntá fram at velja sama slagi aftur og tá peningur aftur var tøkur, lyftu teir sínar egnu inntøkur og umstøður, uttan so mikið

starva saman við Ólavi – í mínum føri bæði í ítróttarfelagnum og í býráðnum, har vit vóru valdir á sama lista. Vit vitstu av hvørjum øðrum frammanundan hesum – skyldmenn sum vit vóru úr Úti Guttastovu í [...] funnin yvir um fjallarøðina og í nevndini. Kanska hevur tað onkuntíð sæð soleiðis út, sum riðu vit ikki sama dag sum vit saðlaðu, men tað ráddi um at verja felagið, sum hevur verið í eini samansjóðandi prosess

varð Ólavur biðin um at senda søgu til stuttsøgukapping, sum Gula Tidend í Noreg skipaði fyri, og sama ár var hann eisini eitt skifti á Skrivekunstakademiet í Bø í Telemørkini í Noreg. Ólavur gongur í

hvønn dag. Í vetur er ein spælari komin til. Talan er um Poul Kallsberg úr Skála. Annars er talan um sama hópin, men ein broyting er í venjaratoyminum. Ólavur Mikkelsen er nýggjur hjálparvenjari. Hann er

sjálvandi sína tíð. So nú fáa vit bara at síggja! Skjót ein fígginda Fyri Ólavur, og allar hinar á sama støði sum hann, er greitt, at møguleiki er fyri at teir verða sendir í kríggj fyri at verja ella fremja

fram her nøkur minningarorð. Hvør var Ólavur? Og hvat gjørdi hann? Hann var kongaborin, føddur 995, sama árið sum Ólavur Tryggvason kom heim aftur til Noregs. Hann var ættaður frá Haraldi hinum hárfagra

Ólavur, sum er føddur í 1947, fekk prógv sum lærari í 1971 og byrjaði sama árið sum lærari. Meginpartin av tíðini hevur hann verið í starvi í Skúlanum við Ósánna. Við hátíðarhaldið bar Gunvá við Keldu

vita, at í 1751 var Kvívík hin fjølmentasta bygdin á Streymoynni aftan á Tórshavn. Losi var føddur »sama dag sum ternan kemur, dagin eftir at seyðurin var farin av bønum«. Hesar tíðarfestingar eru eitt eyðkenni

árum síðani, so hava teir hildið umsitingina á sama støði. Tað vóru 4-5 fólk á skrivstovuni, tá ið Ólavur kom í starv har, og manningin telur framvegis sama talið. Fyri fjøruti árum síðani var skrivstovan

seksti árini, og tað var í Føroyingahavnini, at hann í 1962 hitti Guðruna Thorkildshøj av Nesi. Hetta sama heystið flutti Ólavur til Føroya og búsettist í Havn. Fyrstu tíðina arbeiddi hann á Tunnuvirkinum