num, er ikki nógv. Tað at listafólk nú kunnu fáa starvsløn í hálvt ár, eitt ár og trý ár, er ein skipan, sum ikki er í samsvar við tær aðrastaðni. Ein broyting, sum kundi verið gjørd, er tað, sum teir

ber ikki til í longdini. Og um skamma stund, tíðliga í nýggja túsundáraskeiðnum stendur øll henda skipan fyri kollvelting. Hvussu ógvuslig hon verður, verður tað vesturheimurin, ið kemur at avgera. Hvussu

fundin, ber eisini boð um tað. Ivaleyst hava allir bý- og bygdaráðslimir eina meining um felagið og skipan tess, - tað hevur sitandi formaður eisini. M.a. er tað mín hugsan, at teinurin frá stýrinum, sum

Sovjetskipanin skapti Homo Sovjeticus. Vit hava øll lyndi til at fara í eitt við tapetið, ta politisku skipan, sum altíð og stund umgirðir okkum. Í Sovjet stjórnað við eina- og harðræði og í Føroyum við donskum

fiskivinnuni, valdar eisini óvissa. Samgongan ynskir ikki leingja veiðiloyvini og veit ei heldur hvørja skipan, man ynskir. Enn er óvist hjá manningunum, ið fiska í Barentshavinum, hvør lagnan hjá teimum verður

hana. - Eftir hetta koyrdu vit fóðurið inn á trillubøru í eitt ár ella so, men hetta var ein vánalig skipan, sum eg ikki vil síggja aftur. Nú hava vit ein fóðurvogn, sum vit fylla fóður í og koyra inn í fjósið

er at fáa mest møguligt burtur úr til samfelagið. Viðvíkjandi teori um grandfathering, sum er tann skipan vit høvdu, er stórt arbeiði eftir at gera, áðrenn samanberast kann við uppboðssølu. Tað er nógvur

miðlarnar, hyggjaran, lurtaran, skattgjaldaran, politikaran, og so fram. Torir ongin at broyta verandi skipan, kann tað lættliga enda við enn størri miðladeyða! Tak upp samráðingar - sjálvandi fyrst av øllum

törst. Við aldaskifti alda ofta nýggj rák og hugbirtingar. Aðrar ræsir rísa undan sýnu, og nýggjar skipan­ir taka seg upp við vón um fram­burð og varandi frið millum heim­sins lond og mannabørn. Og fram­burð­ur

mongu árini. 3. Pensjónsnýskipan, ið er grundað á 2 súlur: a. Eina samhaldsfasta fólka­pen­­sjóns­skipan, ið byggir víðari á núverandi Sam­halds­fasta, og tryggjar øll­um eina góða pen­sjón á ellis­árum