Anita stóðu sum vera man hvørji aðrari sera tætt sum systrar, men harumframt untist okkum at hava mangar góðar løtur saman, bæði í Froðba og á flatlondum, sum vit eru henni og Erlingi sera takksom fyri

sum felags áhuga, og tað hevði ongin annar í bygdini. Longu sum smádrongur haldi eg, at Birgir í mangar mátar var øðrvísi en vit aðrir. Eg minnist at í tí eina stórkavanum sum var, gjørdu vit smádreingir

einsamallur eftir í húsi á Oyrarbakka. So serliga glaður varð tú, hvørja fer onkur kom á gátt at vitja. Mangar eru tær hugnaligu løturnar saman við tær at minnast aftur á. Abbabørn átti tú eingi, men eftir at

einsamallur eftir í húsi á Oyrarbakka. So serliga glaður varð tú, hvørja fer onkur kom á gátt at vitja. Mangar eru tær hugnaligu løturnar saman við tær at minnast aftur á. Abbabørn átti tú eingi, men eftir at

Vitandi at hann ikki verður at síggja meira. Og ongantíð fer at koma framvið á vegnum niðanfyri. Mangar, mangar túrar hevur tú gingið framvið, saman við teimum báðum døtrinum hjá tær, Gunvør og Evu. Heim á

til hvílu Harrans. Nú er arbeiðsdagurin komin at enda hjá hesum vinnulívsmanni og reiðara. Vit eru mangar familjur runt í landi okkara, sum hava notið gott av hesum slóðara og kappa innan okkara fiskivinnu

arbeiði og arbeiðspláss, heilt til handan vanlukkuliga morgun, góða Guðrun. Í Danmark vóru eisini mangar góðar løtur, tað var fittligt at hava ein góðan at vitja, og har mundu tey flestu av tínum vinum

hví fáa vit ongantíð svar uppá. Hans Oluf var heilt frá barnsbeini av hugtikin av sjónum. Minnist mangar summarferiur norðuri á Norðtoftum, tá ið vit sum børn spældu í fjøruni ella í ánni. Hans Oluf var [...] nakað, sum lá Hans Olufi upp á hjartað. So tey seinastu tíggju árini átti og førdi hann Kvikk, og mangar vóru tær greipurnar, sum hann kom við til Julionnu fastur, tá ið Kvikkur var heima. Seinast eg tosaði

svárt hjá tykkum Kirstin og Halli, sum hava mist tykkara kæra mann og pápa. Men eg veit, at tit hava mangar og góðar løtur at minnast á, sum fara at styrkja tykkum í tykkara stóru sorg og sakni. Má Harrin

hond í. Tú og Leif vóru ofta og vitjaðu í Mammulág, í kjallaranum hjá Karinu og Suna, har høvdu tit mangar góðar løtur saman, spældu spøl og ótu ein góðan bita, tað dámdi tykkum øllum sera væl. Uppiá hjá