heldur tvørturímóti. Treiskur stoltleiki er nógvar ferðir verri. Tað gav at bíta, fyrstu ferð eg rendi meg í teg, tí einki bendi á, at vit báðir skuldu hava nakað samband við hvør annan stívliga 58 ár seinri

Væðing. Undir heiðum himni eg sat og sá stjørnurnar glampa so blíðan. Fyri meg minni runnu og fjøllini minnini lívdu. Undan ljósi og meg trívast flest øll menniskju. Orð eru orð og tað vera tey við. Summarið [...] Men hvussu skal eg bera meg at við at vísa tað? Bylgist havsins hugmóð tær í bangnum brósti. Fylgjast vit, ella hvussu hevur eg tað? Nei! Eg spyrji bara. Telist millum teg og meg eitt skríggj ikki hoyrt [...] er hátturin í hugna hjálendis høgu hugsanum. Lívsnátt. Og hjartans øska tískil teppið tenur. Svevur meg at vita listin høg og stæld. Eygur bresta tostan tí skilið greinar seg. Hart sum fløska. Dómur. Lúðraljóðið

Giuseppe Verdi saman við 599 øðrum áhoyrarum. Hetta er tónleikur, ið ferð eftir ferð hevur kroyst meg saman til eitt einasta stórt dukandi hjarta. Eg fari altíð at gráta, tá »Dies Irae« dundrar út yvir

við at boyggja meg í støvið og viðurkenna, at eg ongantíð havi hildið røðu í so mætum selskapi fyrr. Sum borgarstjóri fær man ofta høvuðsleiklutin á talarastólinum, men nú kenni eg meg lutfalsliga lítlan

eri eg nokk ikki við, men aftan á tað vóni eg, at eg kann venda aftur til B36. Men eg fari at halda meg í gongd upp á onkran máta í Aberdeen, so eg kanska framvegis kann vera inni í landsliðshitanum, sigur

helvtin kemur aftur. Onkuntíð kennist tað, sum um, at vit í Føroyum bara duga at tosa um pengar, so lat meg siga nøkur orð um pengar og okkum ungu: Høvdu politikararnir dugað at steðgað ógvusligu bløðingini

Tjóðveldisflokkin. Hóast eg ikki rokni við, at sama misskiljing ger seg galdandi í Føroyum, haldi eg meg kortini sum løgtingsmann fyri Tjóðveldisflokkin vera noyddan at gera vart við, at hvørki Zakarias Wang

Samstundis verður sjáldan so mikið sum ein lítlifingur lyftur, tá ið ein samfelagsbólkur, sum eg meti meg hoyra til, næstan dagliga í lesarabrøvum, greinum, sendingum og yvirskriftum yvir ein kamb verður róptur

føroyingar hugsa tað sama.« »Eg havi ofta sagt, at var eg danskur forsætisráðharri, hevði eg spent meg út fyri at varðveitt Føroyar og Grønland í danska ríkinum. Tað vil siga, at eg hevði ikki viljað, at [...] størri partur av heiminum. Tað er tað, sum setir dám á myndina.« Gjaldoyra? »Eg vil helst ikki renna meg í ta støðuna, at Grønland verður einasta landið í heiminum, sum hevur donsku krónuna. Uttan at gera [...] at vit eru løgd undir nakrar meira ella minni løgnar avmarkingar, sum elva til samanbrestir. Fyri meg er spurningurin um eitt sjálvstýri fullkomiliga universalur. Sama, at um vit eru grønlendarar, eitt

leggja nakran einstakan beinleiðis undir at hava flutt hesa misháttu málisku inn í mál okkara, haldi eg meg minnast, at tað var fyrrverandi løgmaður, Annfinn Kallsberg, ið altíð svaraði spurningi frá tíðindafólki [...] lærarin í barnaskúlanum ið er ikki nóg væl at sær komin: nú á sjeyti-og-fýraáraaldri mínum minnist meg, hvussu Hjalmar Joensen (seinni Hátún) terpaði »Rættskrivingarreglurnar« fyri okkum í Kvívíkarskúla