sjálvandi ikki at spotta ella speireka hesa okkara gávu og lívssamband, sum tá ið greinarnar fara til hendurs at berjast sínámillum ? tá tann eina greinin frøist yvir vanlagnu hjá grannagreinini, ella ein onnur

aðrastaðni, vit eru limir á Kristi likami, sum er kirkjan. Gud virkar gjøgnum okkum. Vit eru Guds hendur. Vit eru sett at trúgva og elska. Vit fáa frá Gudi ? gjøgnum gudstænastuna ? megi og kraft til at

við Guði, og livir av øllum tí, sum Guð eigur at geva, - tað kann trygt leggja alt lív sítt í Guðs hendur og biðja bønina: Verði vilji tín sum í himli so á jørð! Amen!

yvir smáum barnasengrum, og har tey eru við í borðbøn og kvøldbøn áður enn tey sjálv duga at leggja hendur saman og siga orðini rætt! Vælsignaðu heim, har søgan um Jesus verður søgd aftur og aftur fyri smáum

okkum, Jesus, sum leið á krossinum, doyði og reis upp á triðja degi. Vit kunnu leggja alt okkara í hendur hansara, allar okkara ferðir, eisini hina stóru ferðina, ið vit fara frá vøggu til gravar. Hav hann

øðrum, ið tey kunnu breggja sær av. Men her er okkurt, ið tey hava misskilt. Tí, tað er júst tá ið hendur okkara eru tómar, at rætta løtan er at leita til Guðs. Hann er læknin hjá hinum sjúku, ríkidømi teirra

í neyð hansara. Trýrt tú á Jesus, sum tínum frelsara, so fær trúgvin eisini føtur at ganga á, og hendur at arbeiða við og tungu at signa við. Fylg tú Jesusi, so vil hann gera teg til sín tænara! »Fylgið

so at skilja, at tú fært samanhang í lívinum og fært megi og kraft frá Gudi til at tulka tað, sum hendur við tær og uttanum teg. Tú fært trúgv, sum kann flyta fjøll. Tú fært trúgv, sum kann liva við sp

føst í sovornum spurningum, sum vit ikki hava nakað svar uppá kortini, men heldur geva okkum í Guðs hendur og so fara til arbeiðis, har vit nú einaferð eru sett, og kenna okkara ábyrgd og uppgávu. Her í heiminum

ósemjurnar økjast tvørturímóti í takt við ríkidømið. Tað gevur okkum ikki rætt til at gevast og setast hendur í favn mótvegis neyð og órættvísi. Tað, tú kannst rætta uppá, skalt tú rætta uppá. Ein kristin hevur