bygd vilja háða, gloymt tað tykkum ei verður enn, tað tit okkum eru til bága. Vælsignaðir sitið ei hendur í lumma, greiðið hesa fløkju so væl sum tit kunna, loysið hetta álvarsmál skjótt og væl, tí fólkið

fyri at betra um livikorini í Føroyum. Vit vilja framvegis virka fyri arbeiði til allar vinnuførar hendur. Flokkurin hevur í stevnuskránni, at loyvt verður bæði landskassa og kommunukøssum at seta pening

problem«. - Er hetta annað enn bara skálkaskjól hjá teimum, sum nú hava hetta ítróttarliga stórmál um hendur og í veruleikanum ikki ynskja annað og meira burtur úr hesari verkætlan enn bara tað, at vit nú sum

men higartil ikki við hagagróti. Aðrir laða mest við hagagróti, sum er munandi strævnari at fáa hendur á, men sum nógvum fólkum dáma væl. Munur er sjálvandi á báðum grótsløgunum. Eitt sum sermerkir grótið [...] ikki verri enn so, enn at eg so bara kann brúka hann onkra aðrastaðni. Tað er ikki so lætt at fáa hendur á hesum grótinum longur, so tí verður hvør einstakur steinur brúktur, sigur Regin. - Eg havi tó meiri

sjálvandi ikki at spotta ella speireka hesa okkara gávu og lívssamband, sum tá ið greinarnar fara til hendurs at berjast sínámillum ? tá tann eina greinin frøist yvir vanlagnu hjá grannagreinini, ella ein onnur

aðrastaðni, vit eru limir á Kristi likami, sum er kirkjan. Gud virkar gjøgnum okkum. Vit eru Guds hendur. Vit eru sett at trúgva og elska. Vit fáa frá Gudi ? gjøgnum gudstænastuna ? megi og kraft til at

við Guði, og livir av øllum tí, sum Guð eigur at geva, - tað kann trygt leggja alt lív sítt í Guðs hendur og biðja bønina: Verði vilji tín sum í himli so á jørð! Amen!

yvir smáum barnasengrum, og har tey eru við í borðbøn og kvøldbøn áður enn tey sjálv duga at leggja hendur saman og siga orðini rætt! Vælsignaðu heim, har søgan um Jesus verður søgd aftur og aftur fyri smáum

okkum, Jesus, sum leið á krossinum, doyði og reis upp á triðja degi. Vit kunnu leggja alt okkara í hendur hansara, allar okkara ferðir, eisini hina stóru ferðina, ið vit fara frá vøggu til gravar. Hav hann

øðrum, ið tey kunnu breggja sær av. Men her er okkurt, ið tey hava misskilt. Tí, tað er júst tá ið hendur okkara eru tómar, at rætta løtan er at leita til Guðs. Hann er læknin hjá hinum sjúku, ríkidømi teirra