fólkabólkur, men knappliga brast bumban, sum gjørdi, at fólk kendu seg beinleiðis forfylgd – bæði samkynd, litt fólk, trúgvandi og humanistar, sigur Gunnvá Zachariassen, sum tó saknaði listarliga ískoytið til
á veg til hús. Tað hevði regnað illa henda minniliga dagin, og fólkið veit, at hava áirnar brúnan lit, er hetta tekin um at okkurt omanlop kann vera á veg. Henda dagin var kortini øðrvísi: Áirnar høvdu
har tað bleiv sagt, at Føroya Tele var ein fyritøka, har tað ikki varð lagt nakað í, hvønn húðarlit og hvønn átrúnað fólk høvdu, eins og seksuella støðan hjá fólki ikki var nakað, sum fyritøkan blandaði
skrivandi fólk við ymiskum stíli. Summi hava skrivað eitt slag av polemiskum manifesti, onnur eru meira litterer og hóvlig, meðan ískoytini hjá øðrum meira kunnu bólkast sum kronikkir. Klassiskt kjak Men er nakað
skrivandi fólk við ymiskum stíli. Summi hava skrivað eitt slag av polemiskum manifesti, onnur eru meira litterer og hóvlig, meðan ískoytini hjá øðrum meira kunnu bólkast sum kronikkir. Klassiskt kjak Men er nakað
sum hann sjálvur syngur. Við guitarfeedback og øðrum ljóðeffektum gevur hann sangunum sín serliga lit. Bassisturin, Je, ber sangirnar har teir skula. Á konsertunum virkar tónleikurin ofta við meiri livandi
fólki, at mong av teimum, sum verða tikin av døgum, eru ósek, koma frá sosialt ringum um støðum, eru litt, ja í heila tikið eru á niðastu rók í samfelagnum, og tí heldur ikki hava møguleika at keypa sær dýrar
eru ofta reyðar. Hetta kemst av, at fólk tyggja eina rót ið verður kallað bunai. Hon hevur reyðan lit og hon stimbrar, sigur Halldis. Trekti tenn ?Eg var og vitjaði í eini lítlari bygd, har vit skuldu
Tí samstundis sum vit her heima hoyra røddir sum Óla Breckmann, ið øsir seg á VP og vísir sín rætta lit, og sum í progressivu stórveldunum annaðhvørt hevði verið sæddur sum ein annar Paludan ella sum eitt
altíð so prangandi stóðst tú - tú voldi, at vit eru sein.” Men dáin stendur í iva, og hann hevur ymsan lit; ”Eg havi væl loyvi at liva her líka væl sum tit.” Tá verða tey øks at tagna, tí tað segði dáin satt:
